جوتو دی بوندونه

از جوتو تا روسو (قسمت آخر)

در اواخر سده پانزدهم، هنرمندان پیکره‌ساز و نقاش ایتالیایی کوشیدند تا جنبش و حرکت را‌ جانشین‌ سکون و استواری آثار هنرمندان پیشین کنند. هنرمندان‌ فلورانسی، هر کدام با شیوه خاص خود به این مسئله پرداختند: پیکره­های عضلانی و «حجم‌دار» و در عین حال پرتحرک و سبک.
کد خبر: ۳۴۱۸۹   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۹/۱۱

‌‌‌از‌ جوتو تا روسو (قسمت سوم)

... هنرمندان دوره‌گرد، ضمن ادامه بهترین سنتهای هنر رئالیستی روسیه و جهان، راه خود را به‌طور کامل از‌ قواعد‌ و اصول‌ فرهنگستانی جدا ساختند. آنها تلاش کردند تا تجربه استادان قدیمی را بهتر‌ بشناسند‌ و در‌ عین حال، بیشترین توجه خود را معطوف آثار نقاشان جدید روپای غربی نمودند...
کد خبر: ۳۴۰۲۹   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۹/۰۳

‌‌‌از‌ جوتو تا روسو (قسمت دوم)

نقاشان سیّار به قضاوت عامه مردم، اعتماد داشتند و به زبانی ساده که برای افراد‌ ناآشنا قابل فهم و از نظر هنری بی‌نقص باشد، با آنها از مشکلات بزرگی‌ که هیچکس نسبت به‌ آنها‌ بی‌تفاوت نبود، سخن می‌گفتند.
کد خبر: ۳۰۵۱۸   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۸/۲۸

‌‌‌از‌ جوتو تا روسو (قسمت اول)

جوتو، اصول نقاشی طبیعت‌گرا (همچون عمق نهائی، کالبدشناسی، حجم نهائی‌، تعیین‌ منبع نور و غیره) را برپایه تجربه‌ها‌ و مشاهدات‌ عینی خود‌ در‌ طبیعت‌ می‌شناخت و بکار می‌برد. این‌ اصول بعدها توسط نقاشان دیگر کامل‌تر شد و تحت ضابطه‌ای معین درآمد و مبنای کار نقاشان رنسانس‌ و بعد‌ از رنسانس قرار گرفت.
کد خبر: ۳۰۳۸۳   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۸/۲۲