حکیم فردوسی به عنوان مرشدی حماسه‌سرای، با شور و شعور و معرفت، سخن را پس از درک توحید و احترام به نبی آغاز کرده و در ادامه به مقتدای حماسه‌گران و ورزشکاران جان و جهان یعنی امیر مؤمنان علی علیه السلام به عنوان شهر علم اشاره می‌کند.