خشایار قاضی‌زاده، حکمت و عرفان را چراغ راه نگارگر دانست و گفت: زمانی اثر نگارگری می‌تواند بر دل‌ها بنشیند که جنبه‌های معرفتی در وجود نگارگر تجلی یافته باشد.