با فروپاشی امپراتوری عثمانی در پایان جنگ جهانی اول، جلال و جبروتِ بیش از شش قرن حکومت تُرکان بر مدیترانه به خاطره‌ای محو و دور تبدیل شد. این خاطره و این زوال در رمان‌های اورهان پاموک و اشعار ناظم حکمت به تصاویری خاک‌گرفته و مِه‌آلود از شکوهِ از‌دست‌رفته بدل شدند و آرا گولر این مِهِ غلیظِ برخاسته از دریای سیاه را که در شیب خیابان‌های استانبول می‌پیچد به تصویر درآورد؛ استانبولی که، فراتر از نگاه توریست‌های هیجان‌زده و فروشگاه‌های عظیم و تابلوهای تبلیغاتیِ برَندهای پوشاک، در دوردست‌های ماهیگیرانِ تنگه‌ی بوسفور شکلی دیگر داشته و دوربین عکاس با تلاشی ستودنی آن را ثبت کرده ‌است.