جوتو، اصول نقاشی طبیعت‌گرا (همچون عمق نهائی، کالبدشناسی، حجم نهائی‌، تعیین‌ منبع نور و غیره) را برپایه تجربه‌ها‌ و مشاهدات‌ عینی خود‌ در‌ طبیعت‌ می‌شناخت و بکار می‌برد. این‌ اصول بعدها توسط نقاشان دیگر کامل‌تر شد و تحت ضابطه‌ای معین درآمد و مبنای کار نقاشان رنسانس‌ و بعد‌ از رنسانس قرار گرفت.