سقاخانه نامی است که کریم امامی در سال ۱۳۴۱ بر آثار افرادی چون پرویز تناولی و حسین زنده‌رودی گذاشت. در کنار حسین زنده‌رودی، هنرمندانی چون مسعود عربشاهی با این مکتب درآمیختند؛ جریانی که در دهه ۴۰ در ایران شکل گرفت و آغازگر حرکتی بود که پیشتر شاهد آن نبودیم.

سقاخانه‌ایها می‌خواستند با استفاده از هنر عامیانه مردمی‌ و مذهبی‌، پل ارتباطی میان هنر مدرن جهانی و هنرهای سنتی و محلی برقرار کنند. شاید نظیر کاری که هنرمندان اروپایی و امریکایی از هنر سرزمینهای دور انجام دادند.