در مینیاتور ایرانی قبل از چشمنوازی و زیبایی اثر، ذهنیت و اندیشه درونی نقاشی مد نظر بوده، تا آنجا که با اتصال این تصاویر به مراتب وجود این سادگی و بیپیرایگی آثار تبدیل به رمزی برای آنها شده است و بیننده خواه ناخواه در هجوم این سادگی دل‌باخته و در اوج این بی تکلفی به جستجوی معنایی در آنها می گردد که در نهایت این جستجو را به سمت جهانی مافوق رهنمون می‌شود

«اساس یک عمل زیبایی شناسانه، ایده ی بکر آن است. اما ایده ی بکر لزوما عمل زیبایی شناسانه است.»