برپایی نمایشگاهی با عنوان «طبیعت بی‌جان ۱+۱۲» در خانه هنرمندان ایران
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از گالری آنلاین، کارگروه نمایشگاه‌های انجمن هنرمندان نقاش ایران، نمایشگاه «طبیعت بی‌جان ۱+۱۲» را با محوریت موضوع زندگی در سال‌های ۵۷ الی ۶۷ در خانه هنرمندان ایران به نمایشگاه‌گردانی عیسی جباری برگزار کرده است. مرجان ثابتی، یکی از هنرمندان شرکت‌کننده در این نمایشگاه با بیان اینکه موضوع نمایشگاه از دغدغه‌های اصلی هنرمند بوده است افزود: چندین کار با این موضوع انجام داده است که این کار جهت نمایش در مجموعه انتخاب شد.
این هنرمند در رابطه با مفهوم و فضای این مجموعه توضیح داد: ما متولد یک دهه خاص هستیم؛ نسل پنجاه و شصت، نسلی است که به هر حال درگیر جنگ بوده است. در موضوع این نمایشگاه راجع به ارتباط ما با اشیائی که در طول زمان برای ما معنا می‌گیرند صحبت شده است. اشیا از این جهت مهم هستند که یک تاریخ با خودشان دارند. عمر این اشیا ممکن است از من بیشتر باشد؛ ممکن است قبل از من بوده و بعد از من هم حضور داشته باشند، پس یک تاریخی دارند و طبیعتا این‌ها در این دوره زمانی خاص معنای بیشتری داشته‌اند.
ثابتی اظهار کرد : عمده‌ترین مسئله برای من درگیری نور و سایه است. یعنی حالتی که سایه روشن روی اشیا می‌افتد، صرفا برای من بازنمایی جنسیت این اشیا نیست. ممکن است برای من کنشی که نور و سایه دارد با هم بازی کند، فضا را برای من رقت انگیز تر کند و من آن درک و حس را می‌خواهم نمایش دهم. چیز چندانی مشخص نیست، علی‌رغم اینکه دارم عینیت را بیان می‌کنم، ولی سر و تهش مشخص نیست.
این مدرس هنر، شیوه شخصی مواجه‌اش با موضوع اثر را چنین شرح داد: من نمی‌توانم هیچ‌وقت به عنوان یک نقاش مفهوم مشخصی را در پرانتز بگذارم و بگویم که من این کار را انجام دادم و این مفهوم مشخص در پرانتز را به شما عرضه کردم. قضیه این است که من از طریق ناخوداگاهم با آن موضوع یک مواجهه‌ای دارم که تا یک مقطعی حتی نمی‌دانم آن مواجهه چه خواهد بود، ولی وقتی من به یک نوعی(چه عینی چه ذهنی) با این موضوع مواجه می‌شوم و آن را در یک کار می‌آورم درواقع گویا درون خود را شخم می‌زنم، درون خود را پیدا می‌کنم و وقتی این کار تمام شده و کنار گذاشته می‌شود این مواجهه هم به پایان می‌رسد.
اثر مرجان ثابتی در نمایشگاه طبیعت بی‌جان ۱+۱۲
وی ادامه می‌دهد: اینکه می‌شود بعد از تمام شدن کار به این مواجهه آگاهانه نگاه کرد یا نه؟ نیمی از آن می‌تواند به عهده مخاطبی باشد که کار من را می‌بیند و یک احساس مشترکی دارد.
این هنرمند در توصیف احساسات درونی خود گفت: « نظر من این است که وقتی به شیئی نگاه می‌کنم آن را به عنوان یک موضوع در کارهایم می آورم. برای من همیشه این موضوع صادق بوده. مثلا در طول جنگ هزاران هزار آدم کشته شد، خانه‌هایشان بمباران شد، خانواده افراد مردند، دوستانشان مردند، فرد خودش در نبرد تن به تن قرار گرفت و .... اما از این دوران چیزی که در چشم خودم به عینیت دیدم، این است که آدم ها در جنگ مردند ولی اشیا ماندند و آن اشیا تاریخی دارند و آن تاریخ دغدغه ذهنی من است. حالا ممکن است این دغدغه ذهنی در ذهن یک نقاش، آبستره بیان شود، فرم باشد، ممکن است سورئال بیان شود».
علاقمندان جهت بازدید از آثار می‌توانند تا ۲۳ مهرماه همه روزه بجز شنبه‌ها از ساعت ١٣ الی ٢١ به گالری های استاد ممیز، زمستان، پاییز و استاد میرمیران خانه هنرمندان به نشانی خیابان طالقانی، موسوی شمالی، ضلع جنوبی باغ هنر مراجعه نمایند.
