نگاهی به ارتباطات انسانی

روایت سهیلا منصوری از نمایشگاه آثارش در گالری گلستان

روایت سهیلا منصوری از نمایشگاه آثارش در گالری گلستان
سهیلا منصوری گفت: در آثار مجموعه‌ای که در گالری گلستان به نمایش گذاشتم، بیشتر دور شدن و فاصله گرفتن آدم‌ها از یکدیگر مورد توجه من بود و این موضوع در هر اثر به نوعی دیده می‌شود.
چهارشنبه ۰۶ شهريور ۱۳۹۸ - ۰۹:۳۳
کد خبر :  ۳۹۴۱۳

 

به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از هنر آن لاین، نمایشگاه آثار سهیلا منصوری در گالری گلستان برپاست. منصوری در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۲۲ اثر در این مجموعه به نمایش گذاشته است گفت: در این نمایشگاه دو مجموعه از آثار به نمایش درآمده است که بین آنها سه سال فاصله وجود دارد. بخشی از آثارم نقاشی‌هایی نزدیک به انتزاعی هستند و تعدادی دیگر نیز آثاری مینی‌مال هستند که روی تخته و بوم با اکریلیک و مدادرنگی کار شده‌اند.

او درباره موضوع این آثار گفت: دغدغه من روابط انسان‌ها بود. این توجه همیشه در من وجود داشت و کنجکاو و پیگیر روابط میان افراد بودم. در کارهای اولیه این مجموعه، آدم‌ها حضور مشهود ندارند و به شکل بطری یا سنگ دیده می‌شوند. در این آثار سعی کردم جایگاه آنها، پستی و بلندی‌های آنها در زندگی و... را نشان دهم. اما در کارهای جدیدتر اشاره‌ها مستقیم‌تر شده و فیگور انسان در کارها دیده می‌شود.

منصوری ادامه داد: آنچه در این آثار مدنظرم بود بیشتر نمایش دور شدن و فاصله گرفتن آدم‌ها از یکدیگر بود و این موضوع در هر اثر به نوعی دیده می‌شود. شادی، آشفتگی، ارتقاء موقعیت و... در این آثار به نمایش درآمده است و حضور انفرادی یا گروهی آدم‌ها نیز در کارهای مختلف دیده می‌شود. بیشتر سعی کردم فاصله بین آنها را نمایش دهم و درعین‌حال آرزوی اینکه کاش آدم‌ها به هم نزدیک‌تر بودند و حرص و آز را کنار می‌گذاشتند در این‌ها دیده می‌شود. سعی کردم نگاهم منفی نباشد و جنبه امیدوارانه داشته باشد.

او درباره المان‌هایی که به‌جای انسان به کار برده است گفت: در سال‌های گذشته وقتی به سبک رئال کار می‌کردم، بطری جزء المان‌هایی بود که زیاد در آثارم وجود داشت. در آثار مجموعه نخست این نمایشگاه نیز همان بطری‌ها را به عنوان انسان در نظر گرفتم اما رفته‌رفته بطری‌ها شکل انسانی به خود گرفته و در کارهای آخر فیگور آدم را شاهد هستیم.

منصوری درباره تکنیک کار خود گفت: قبلا با کاردک رنگ را روی زمینه می‌گذاشتم و بعد با رنگ‌های روشنی مانند خاکستری و سفید که روی آن قرار می‌دادم، فرم‌ها را بیرون می‌آوردم. اغلب این تصاویر بداهه بودند و اتود یا ایده اولیه نداشتند. کم‌کم این شیوه رنگ‌گذاری بازتر شد، کاردک از کارهایم رفت و با قلم، اسفنج یا پارچه، رنگ پس‌زمینه را گذاشته و بعد با آوردن رنگ روشن روی آن، تصویر و فرم‌های مورد نظر را ایجاد می‌کنم.

این هنرمند که ساکن کرمان است گفت: تحصیلات من در رشته نقاشی در دانشگاه‌های هنر و تربیت مدرس بوده است، اما پس از آن به کرمان بازگشتم. احساس می‌کنم فضای هنری کرمان نسبت به قبل بهتر شده است، اگرچه فاصله با تهران هنوز بسیار زیاد است. اما گالری‌هایی اینجا وجود دارند که تقریبا فعال هستند و به نظر می‌رسد اتفاق‌های خوبی در حال رخ دادن است.

نمایشگاه نقاشی سهیلا منصوری تا 6 شهریور در گالری گلستان به آدرس دروس، خیابان شهید کماسایی، شماره ۳۴ میزبان هنردوستان است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

ارسال نظر