طراحی کردن گونه ای از هنرهای تجسمی است که برای کمتر کسی قابل شناخت نیست . روشی از کار که برای اغلب شاخه های هنرهای تجسمی قابل دسترس و مفید است، از نقاشی گرفته تا انیمیشن .
درگذشته نه چندان دور، طراحی ابزار ابتدایی بوده برای برای برداشتن یادداشت های تصویری ار رویدادها ، اشیا و مناظر . از این رو به عنوان مثال یک مورخ یا دانشمند و شاید یک باستان شناس نیز از گونه هنرهای تجسمی بهره می جست . امروزه میتوان گفت بخشی از رسالت طراحی را دوربین عکاسی بر عهده دارد تا رویدادی دقیق را برای یک پژوهش علمی ثبت کند.
با وجود امکانی دقیق مثل عکاسی طراحی نیز مانند نقاشی وارد دوره ای جدید از روند خود شد و توانست روشی متفاوت و احساس گرا برای بیان یک رویداد یا یک حس شخصی باشد . چیزی که تا دیروز تنها روشی برای یک پیش طرح ( اتود ) بود، خود به روشی جذاب برای بیان تبدیل شد .
طراح از پرتره شاعر معاصر کشورمان ( شهریار ) که به دست حبیب صادقی ساخته شده است از این گونه رفتار با طراحی نشات می گرد . طراحی بیان گرا با تکنیک های متفاوت که شاید در برخی از آنها از رنگ بهره جسته است اماهنوز بار طراحی آن افزون بر نقاشی است و از یک یادداشت شخصی به یک اثرهنری با شیوه طراحی تبدیل شده است .