تصویری فشرده و دردناک از اندوه و گناه

زن گریان/ 1937/ رنگ و روغن روی بوم

"موهبت" مسیحی "اشک" که سرچشمه در کتاب مقدس دارد، از همان آغاز به صورت نقش مایه زنِ گریان به تصویر کشیده شده است. زنی همواره در پیوند با اشک  (magna peccatrix)،  مریم مجدلیه ، بوده که اشک ندامت می ریخته است. او به عنوان «سوگوار اعظم» اشک های بسیاری در پای صلیب، طی تدهین پیکر مسیح، و پیش از رستاخیز او فرو ریخته است.

"پیکاسو" از ژانویه تا نوامبر 1937- سال تکان دهنده وقوع گرنیکا- حدود شصت زن گریان کشید. شاید این تعداد در زندگی دراز هنری نقاش چندان رقم چشم گیری نباشد، ولی زمان اختصاص یافته به این مضمون و تعداد زن های گریان گواهی است بر محوری بودن  این مضمون در آثار پیکاسو. خود او درباره این اثر گفته است:

نقاش آن چه را هست می گیرد و نابود می کند. در عین حال به آن حیاتی دیگر می دهد... او باید در دل آن چه دیگران می بینند رخنه کند- تا به واقعیت آن برسد.....

"زن گریان" زاده نقش مایه مسیحی مریم مجدلیه به عنوان زاری کننده، و حاکی از«زاری» انسان مدرن بر رنج، اندوه، ستم های غیر انسانی، وحشت، تنهایی و هراس در دنیایی است به بیراهه افتاده. او وسیله ای است برای بیان احساس های همگانی اندوه و دلواپسی، به ویژه اندوه و دلواپسی زن تنهای عصر مدرن در دنیای «فراسوی ایمان»- در جستجوی محبت و ترحم.«...اندک شمارند کسانی که از موهبت اشک برخوردارند...»