نیم نگاه: واحد خاکدان

تابلوی «شکنجه» مانند دیگر تابلوی های واحد خاکدان ضمن بهره گیری از بیانگری رئالیستی و بازنمایی دقیق اشیاء از مرز رئالیسم فراتر رفته، کوشش کرده است تا اثر خود را با رمز و راز همراه کند. تابلوی «شکنجه» در عین حال که بیانگر یک اثر رئالیستی است، اما جایگزینی عناصر و شخصیت اصلی که پشت به بیننده دارد و او را دعوت می کند که رد اثر شکنجه بر پشتش را ببیند، در بر گیرنده مفاهیم بسیار است. هنرمند از یک طرف نه فقط صورت و جهت ایستادن شخصیت اصلی تابلوی خود را بر می گرداند، بلکه او را تا آن جا در تاریکیِ در رو به روی او پیش می برد که ضمن یادآوری سلول های تاریک، سر او؛ یعنی فردیت وی پنهان بماند و در عوض شخصیتِ نوعیِ او که نماد همه کسانی است که زندانی و شکنجه شده اند، در اثر حضور داشته باشد. از سوی دیگر، هنرمند او را تا جایی پیش می برد که پشت او و رد شکنجۀ بر کمر او در زیر نور تابیده شده از پنجره به خوبی نشانگر یک روایت دردناک باشد. استحکام این اثر قابل توجه است به ویژه در عرصه ترکیب و به کارگیری هوشمندانه رنگ. این اثر و دیگر تابلوهای خداکدان با کنترل قابل تأملی اجرا شده اند.

شکنجه، واحد خاکدان، رنگ و روغن روی بوم، 76×102 سانیتمتر، 1358

کتاب «هنر انقلاب»، مرتضی گودرزی دیباج