تابلوی «قیام» اولین اثر مرتبط با انقلاب از حبیب الله صادقی است. با این نگاه اجتماعی و انسانی است که او آثاری مانند «پدیده بهره کشی»، «منجی» و «هابیل و قابیل» را می آفریند. در این تابلوها تفوق انگیزش های اجتماعی و محیطی، ارتباط با فضای رایج و تجلیل از زمینه های زنده مذهبی تجلی می یابند. در عوض، اکسپرسیونیسم آثار، زیبایی بصری را تا حدّ فردیت و ویژگی شخصیت های نمادین به عقب می رانند؛ زیرا در ایام انقلاب، زیبایی شناسی خاص مفهومی با فضای آن دوران در روند خلق، عرضه و ارزش گذاری مقارن بوده است که در آن، بیان موضوع از منظر واقعیت و حقیقت، زیبایی دیگری را غیر از زیبایی های بصری به مخاطب انتقال می دهد، زیبایی که مخاطب نیز خود در پی آن است. سپس مسائل درونی و دغدغه های نفسانی از نگاه و منظر واعظ نقاش در آثاری چون «پرکنان مولانا»، «هرگز مباد»، «تشییع قلوب»، «رستاخیر» و «من ماهی ام» خود را نشان می دهند.
قیام، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 300×200 سانتی متر(2 لته)، 1358
پدیده بهره کشی، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 290×190 سانتی متر، 1358
منجی، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 210×300 سانتی متر، 1362
هابیل و قابیل، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 170×270 سانتی متر، 1363
پرکنان مولانا، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 80×120 سانتی متر، 1363
هرگز مباد، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 170×150 سانتی متر، 1365
تشییع قلوب، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 170×110 سانتی متر، 1363
رستاخیر، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 150×200 سانتی متر، 1364
من ماهی ام، حبیب الله صادقی، رنگ و روغن روی بوم، 150×178 سانتی متر، 1365