میهمانی در بهشت

زنها مشغول سوگواری بر پیکرهایی هستند. در گوشه دیگر از تابلو مردها بر سینه خود می زنند و فردی ایستاده با گلاب و خرما و اسفند در دست به درون تابلو می نگرد. این مرد کلید ورود بیینده به بخش دوم نقاشی است بخشی که گویی در زمین نقاشی نشده است . سر دو شهید در میانه تابلو قرار دارد که باکمی توجه متوجه می شویم  که همان دو فیگوری هستند که در بالای تابلو میهمان بزرگی هستند که ساحت آسمانی دارد.

نکته جالب درباره این نقاشی را باید در بخش بالای نقاشی جستجو کرد که بهشت را به تصویر کشیده است و از سنت نقاشی ایرانی بهره گرفته است . عناصردرهم آمیخته شده و  در این بخشی که ماهیتی آسمانی دارد فضای نقاشی تخت تر و آری از حجم پردازیست، که همین اشاره بر غیر مادی بودن جهان آسمانی دارد.

چلیپا رویدادی زمینی را برای مخاطب خود به میهمانی بهشتی تبدیل می کند که بویی از عزاداری در آن برده نمی شود. حتی اگر در تابلوی خود از عناصری بهره مند است که از مشخصه های آیین سوگواری در فرهنگ ایرانیست.