فرصتی برای ساخت تاریخ

به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، در این کارگاه ۲۰ جلسه‌ای که به سرپرستی استاد سیاوش طرزی برگزار می‌شود، به سبک‌شناسی هنر آینه‌کاری در دوره‌های تاریخی، انجام خوش‌نویسی و خط‌شناسی، طراحی ساده نقش‌های اسلیمی، طراحی مقدماتی طرح‌های تذهیب، تشعیر و ترصیح، طراحی حاشیه (حاشیه‌سازی)، پیاده کردن طرح روی بوم و آینه، اندازه‌گیری و کشوگیری و جام‌کش کردن، بوم‌سازی (زیرسازی با گچ و شیشه)، ترسیم و اجرای آینه‌بری با انواع نقوش هندسی، گره، گل و مرغ، آینه چسباندن روی گچ و شیشه و آشنایی با نحوه چسباندن روی مواد مختلف پرداخته خواهد شد.

هنر آینه‌کاری یکی از شاخه‌های هنرهای تزیینی ایران است و از ابتکارهای ویژه هنرمندان ایرانی به‌شمار می‌آید و در دوره ساسانیان رایج بوده‌ است. از آیینه‌کاری‌های به‌جا مانده می‌توان بنای دیوانخانه شاه طهماسب صفوی در قزوین یا کاخ گلستان در دوره قاجار نام برد.

آب و آینه در فرهنگ ایرانیان نماد پاکی و روشنایی، راستگویی و صفا بوده‌اند و به احتمال زیاد کاربرد آن در معماری نیز همین معنا را دارد. علاوه بر این ریشه‌های اقتصادی آینه‌کاری را نباید فراموش کرد. در سده ۱۰هجری قمری آینه از اروپا به ویژه از ونیز به ایران وارد می‌شد و بخشی از این آینه‌ها هنگام جابه‌جایی در راه می‌شکست. هنرمندان ایرانی برای بهره‌گیری از قطعات شکسته راهی ابتکاری یافتند و از آن‌ها برای آینه‌کاری استفاده کردند و آینه‌کاری ظاهرا با کاربرد آن‌ها آغاز شد. آینه‌کاری در آغاز با نصب جام‌های یکپارچه آینه بر بدنه بنا شروع شد. نه تنها درون بنا، بلکه دیوارهای ستون‌دار عصر صفوی و قاجار نیز با آینه‌های بزرگ تزیین شده‌اند.

مرکز معماری اسلامی برای حفظ و پاسداشت هنرهای از دست رفته این کارگاه آموزشی را در ۲ مردادماه برگزار خواهد کرد.

علاقه‌مندان می‌توانند برای ثبت‌نام می‌توانند به آدرس اینترنتی www.maktabemehr.ir مراجعه کنند.