لبخند امید بخشِ کودک؛ رهایی از اسارت

در تابلوی "اسارت" انگارحضرت مریم و عیسی(ع) در مرکز تصویر نشسته اند. تابلویی نگارگری که ما را بی درنگ به یاد رنجهای مریم در هنگام  تولد فرزندش در میان قوم یهود می‌اندازد. قاضی‌زاده این روایت تاریخی را در زمان معاصر خود نقاشی می‌کند و مادر و کودکی فلسطینی را نگران در میان تابلو قرار می‌دهد. اما همچون عیسی که مادر خود را به آرامشی نوید می‌دهد دراین تابلو نیز تنها موضوع امید بخش چهره گشاده کودک است که آغوش مادرش قرار دارد.

از توصیفات شاعرانه تابلو که بگذریم، قاضی‌زاده تابلو را به سه بخش اصلی تقسیم می‌کند، بخش اصلی به مادر و کودک و روایت تاریخی تابلو می‌پردازد. در بخش دوم ما با بنای قدس شریف روبرو هستیم که به گونه ای بی نظیر فضای دو بعدیِ نگارگری را با پرسپکتیو خود بنا درهم آمیخته است . نکته های جالب در این بخش، به کارگیری نوارِ حاشیه ای بین بخش سوم تابلو است که نشانه های از ستاره داود به رنک قرمز و سیاه است که   حس اسارت را در ما بیشتر می‌کند. قاضی زاده با بهره گیری مناسب از خوشنویسی حس بی نظیری به ساختمان بنای قدس داده است .

اما در بخش سوم تابلو ما شاهد چند اژدها هستیم که تمام تابلو را در برگرفته اند که در تضاد کامل با نورِ میان اثر است . تمامی این کنتراست ها توانسته بیانی دلنشین، از موضوعی بسازد که در حال نشان دادن رنج های ملتی است . عناصر در هم آمیخته، و زندگی در مرگ سکنا گزیده.