نگاره نو از عاشورا

تابلوی عاشورا اثر حسین حیبیی را می‌توان نمونه عالی از یک اثر نگارگری امروزی دانست. اثر نگارگری که با نگاه رو به جلوی خود وامدار نگارگری سنتی ایرانی است. حبیبی که شناخت  بی‌نظیری از نگارگری ایران دارد توانسته با کمک مطالعات گسترده خود در نگارگری کشورهای دیگر از جمله هند و آسیای دور ترکیبی موفق از نگارگری امروز را ایجاد کند.

بیان روایت‌گری را می‌توان از خصوصیات بارز آثار این هنرمند بر شمرد، که بیننده را در برخورد اول با اثر مدهوش این خاصیت خود می‌کند. شیوه روایتگری حبیبی گفتگویی دلنشین را برای بیننده اثر رقم می‌زند. رنگ‌های درخشان، فضا‌های پر و خالی و استفاده جدول‌کشی برای متن همچنین داشتن یک حاشیه زیبا و پرکار را می‌توان از خاصیت‌های این اثر نگارگری دانست که در دیگر کارهای حبیبی هم به چشم می‌خورد .از نکات دیگری که قابل اشاره است می‌توان هماهنگی در طراحی پیکره‌های انسانی دانست که از شناخت و دانش طراحی این هنرمند سر میزند. حبیبی با این که خود را یک هنرمند نگارگر می‌داند طراحی و فضا‌سازی را مانند یک هنرمند آکادمیک آموخته و تنها به تکرار فیگورهای سنتی بسنده نکرده است، این خصوصیت را می‌توان از دیگر نقاط  قوت آثار این هنرمند برشمرد.