برگزاری نمایشگاه نقاشی «زوران» با آثار فرشاد نکومنش در گالری شیرین

به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، در این نمایشگاه آثار رنگ روغن با موضوعات متنوع و استفاده از شبیه‌سازی اشکال فرش و گلیم در صورتک ها به نمایش گذاشته شده است.

نکومنش گفت که نمایشگاه زوران (به زبان کردی کشتی) از چند مجموعه تشکیل شده‌ که خلق مجموعه‌ی صورت‌ها بین (1390 تا 1392) بوده و دیگر مجموعه‌ها از جمله مجموعه‌ی آثار متاخر هستند.

ویژگی‌های این مجموعه‌ها استفاده از رنگ‌های زنده و اشباع، غالباً پس‌زمینه‌ی سیاه، استفاده از سطوح رنگی برای خطوط محیطی، سطوح رنگی تخت، بدون حجم‌پردازی و سایه‌روشن است.

پیدا بودن بوم سفید در بعضی کارها، سطوح کوچک رنگی، تنالیته‌ی محدود، عدم وجود پرسپکتیو واقعی، ترکیب‌بندی تنگ و فشرده، و حرکت روان قلم‌مو، شره‌های رنگ و پیدا بودن خطوط طراحی در زیر قشرهای رنگی از دیگر ویژگی های این آثار است.

در مجموعه‌ی صورت‌ها شباهت زیادی به اشکال فرش و گلیم‌های ایرانی دیده می‌شود.

در این مجموعه‌ها موضوعاتی مثل کشتی، نخلستان، نوای سازهای ایرانی و فضا و اتمسفر طبیعت کوهستانی ایران از جمله مضامینی هستند که در فرهنگ ایران نمود برجسته‌ای دارند.

استفاده از رنگ‌های تند و درخشان هم نقاشی کهن ایرانی، نگارگری و بافته‌های ایرانی را به خاطر می‌آورد.

این نمایشگاه تا 18 اردیبهشت در گالری شیرین در خیابان کریم خان زند، خیابان سنایی کوچه سیزدهم پلاک 5 برای بازدید عموم برپا است.

نقاشی رنگ روغن از تکنیک‌های نقاشی است و نخستین نمونه‌های آن نقش‌های بودا در غارهای بامیان (مناطق مرکزی افغانستان) است که در حدود سال‌های ۶۵۰ میلادی ترسیم شد.

نقاشی‌های بامیان به احتمال بسیار زیاد از قرن هفتم میلادی بجا مانده اند. اما مورخان هنر معتقدند که برای نخستین بار، رنگ روغن در اروپا و در دوران رنسانس بکار برده شده است.

«یان وان ایک» نقاش فلاندری (بلژیک کنونی) را مبتکر تکنیک رنگ روغن می‌دانند. معروف است که او، در سدۀ پانزدهم میلادی از این نوع رنگ در تابلو هایش استفاده کرد و رموز این فن را تا مرگ، پنهان نگاه داشت. اما اینک، با کشف تازۀ کارشناسان در غارهای بامیان، شاید یکی از فرضیات مهم تاریخ هنر اروپا بی ارزش شود.

«یوکو تانیگوشی»، کارشناس ژاپنی می‌گوید: "روغن های مختلفی که روی دیواره های غار‌های بامیان دیده می شود، با چنان فنون پیچیده‌ای بکار گرفته شده اند که انسان را به یاد تابلوهای نقاشی قرون چهاردهم و پانزدهم ایتالیا می‌اندازد."

در نقاشی های بامیان تأثیر فرهنگ های هندی و چینی به خوبی دیده می شود. به کلام دیگر، چند حوزۀ مهم فرهنگی که بر مسیر جادۀ ابریشم قرار داشت، در بامیان با یکدیگر تلاقی کرده بودند.

اما در ایران به اعتقاد پژوهشگران بخشی از تحولات در هنر نقاشی در دوره صفویه و آشنایی با فرهنگ غربی شروع می‌شود در این دوره برای اولین بار گروهی از نقاشان از اروپا به ایران آمدند و گروهی از جوانان ایرانی نیز به ایتالیا فرستاده شدند.

در این مقطع تاریخی در وسایل نقاشی تغییراتی بوجود آمد استفاده از رنگ روغن در این دوره اتفاق افتاده است و رنگ روغن در تزیین و نقاشی کاخ‌ها و عمارت‌ها استفاده وسیعی پیدا کرد.