زینال عابدین و مجموعه نقاشی های قحط سالی در بنگلادش

زینال عابدین

"زینال عابدین" (Zainul Abedin)، نقاشِ بنگالی متولد سال 1914 بود، که در سال 1976 از دنیا رفت. "عابدین" به واسطه مجموعه نقاشی هایش به نام "قحط سالی" شناخته شد.

پس از جداسازی پاکستان از هند،  زمانی که بنگلادش ایجاد شد، وی به همراه "سید منظورالاسلام" که بنیانگذار هنر مدرن بنگلادش بود به تاسیس موسسه هنر و صنایع دستی در دانشگاه داکا کمک کرد.

"عابدین" از تکنیک آبرنگ در آثارش استفاده کرده و موضوع آثارش را اغلب مناظر رودخانه براهماپوترا که کودکی اش را در آنجا گذرانده تشکیل می دهد. در سال 1938 مدال طلای فرماندار را به خاطر مناظرِ براهماپوترا به دست آورد. این جایزه اعتماد به نفس لازم را به او داد تا سبکِ شخصی اش را ابداع کند.

به مدت پنج سال در آکادمی دولتی کلکته به سبکِ آکادمی بریتانیا تحصیل کرد و اولین دانشجوی مسلمان این موسسه بود، بنابراین محدودیت هایی برایش وجود داشت. "عابدین" از پیشگامان جنبش هنر مدرن بنگلادش بود.

پس از اتمام دو سال تحصیلش از یک مدرسه هنر در لندن، سبک جدیدی به نام "سبک بنگالی" را آغاز کرد که ویژگیهای اصلی آن عبارت بودند از: شکلهای سنتی و عامیانه که با شکلهای هندسی ترکیب شده بودند و در بعضی موارد گرایشات نیمه انتزاعی و استفاده از رنگ های اصلی در آن ها به چشم می خورد.

در سال 1948، با کمک چند تن از همکارانش، یک موسسه هنری در داکا تاسیس کرد. در آن زمان، هیچ موسسه هنری در داکا وجود نداشت. این اولین موسسه هنری در پاکستان در سالهای اولیه آن بود. "عابدین" هنرمندانی مانند: منصور رهی و محمد کیبریا را در این موسسه تعلیم داد.

در میان تمام آثار معاصر عابدین، طرح های قحط سالی او در دهه 1940بسیار قابل توجه هستند. موضوع این آثار وضعیت بدبختیِ مردم گرسنه در طی قحطی بزرگ بنگال در سال 1943 است. این طراحی ها با مرکب و زغال روی کاغذ ارزان قیمت خلق شده اند.

تعدادی ازآثار این هنرمند را در گالری  ببینید.