دیوارهای کاخ کرملین یک ماه میزبان عکس‌هایم بود/ بزرگ‌ترین آفت در هنر غرور است
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، جمشید فرجوند فردا، در یکی از طولانی‌ترین شب‌های سال ۱۳۴۰ در بلندترین نقطه ایران، شهر بیجار، در خانواده‌ای پر جمعیت و با وضعیت معیشتی کارگری در خانه‌ای ساده، کوچک و مملو از صفا و صمیمیت چشم به جهان گشود.
وی در رشته نقاشی تحصیل کرده و دارای مدرک فوق لیسانس عکاسی است و در زمینه‌های عکاسی، فیلم کوتاه، خوشنویسی، کاریکاتور و همچنین مطبوعات فعالیت می‌کند.
به مناسبت کسب دویست و هشتمین جایزه عکاسی جمشید فرجوند فردا، عکاس پرآوزه کُرد، به سراغش رفتیم و به گفتگویی ساده با وی نشستیم؛
عکاسی را از چه سالی آغاز کرده‌اید؟
بر خلاف اکثر عکاسان که این رشته را با "گداگرافی" آغاز کرده‌اند به دلیل فوتبالیست بودنم، این حرفه را با عکاسی ورزشی آغاز کرده‌ام و سپس در سال ۱۳۶۳ که شخصا صاحب دوربین شدم، عکاسی را با عاشورای بیجار که پتانسیل و جذابیت خیلی خاصی برای عکاسی دارد از سر گرفتم.
تا کنون چند مقام و جایزه کسب کرده‌اید؟
در بیش از ۵۰۰ جشنواره شرکت و جوایز ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی کسب کرده‌ام، با اضافه شدن جایزه جشنواره بین‌المللی خیام که فدراسیون عکاسی، با شرکت ۵۰ کشور جهان برگزار شده جایزه‌هایم به عدد 280 رسیده است.
چند نمایشگاه برگزار کرده‌اید؟
شخصا ۲۰ نمایشگاه انفرادی در ایران و جهان داشته‌ام و در بیش از ۱۰۰ نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت کرده‌ام، سازمان ملل متحد از عکس‌هایم، تقدیر کرده است، آکادمی هنر لندن از دیدن عکس‌هایم شگفت زده شده‌اند.
عکس‌های شما الهام گرفته از چه چیزی است ؟
چون شخص خود و خانواده‌ام از اقشار پایین دست جامعه بوده‌ایم، بیشتر توجهم در عکس‌ها به انسان است و در مدت ۳۳ سال کار عکاسی کمتر عکسی از من وجود دارد که انسان در آن وجود نداشته باشد.
زادگاهتان چه تاثیری بر موفقیت‌های شما داشته و چرا هنوز آن را ترک نکرده‌اید؟
کردستان بهشت گمشده روی زمین است نه به عنوان اینکه زادگاه من است، بلکه برای داشتن نجیب‌ترین انسان‌های کره خاکی، آداب و رسوم کم نظیر و شاید بی‌نظیرش، معماری خاص، طبیعت بکر و رویایی و یک عکاس جز این چه می‌خواهد؟ هر موضوعی را در کردستان، می‌توانی با یک سفر کوتاه ببینی و شکار کنی، تا آخر عمرم در کردستان خواهم ماند و در حد توان آن را به دنیا معرفی خواهم کرد .
عکاسی در کردستان و شهرستان بیجار تا چه حد پیشرفت کرده است ؟
در کردستان جای یک تشکل برای جمع شدن عکاسان جهت دیدن عکس‌های یکدیگر و نقد آنها، خالی و تقریبا ارتباط بین عکاسان در استان قطع است .
شهرستان بیجار با توجه به وجود پتانسیل‌های خاص و استعدادهایی که وجود دارد می‌تواند به قطب عکاسی ایران تبدیل شود و به جرات می‌توان گفت در هر جشنواره‌ای که برگزار می‌شود یک بیجاری حضور دارد.
عکس خوب چه ویژگی‌هایی دارد ؟
من معتقدم عکس خوب عکسی است که علاوه برتمام ویژگی‌های فنی، نور، رنگ، ترکیب بندی و... باید حرفی برای گفتن داشته باشد و مانند سیلی به صورت مخاطب خورده و او را بیدار کند.
توصیه برای جوانانی که به تازگی پا به عرصه عکاسی گذاشته اند ؟
توصیه من این است، که همیشه تا می‌توانند از غرور و تقلید دوری کنند و هیچ گاه خود را استاد ندانند و همیشه شاگرد بمانند، چرا که بزرگ‌ترین آفت در هنر غرور است .
