جورجو دکریکو؛ راز و مالیخولیای یک خیابان

"جورجیو دکریکو" دنیایی از علایم و سمبل ها در هنرش ساخته بود. او از نشانه های پیش پا افتاده ی سنتی مانند تاق ها، ستون ها و مجسمه های کلاسیک به گونه ای هجوآمیز همچون نشانه هایی ناشناخته در آثارش استفاده می کرد.

چهارشنبه ۲۱ شهريور ۱۳۹۷ - ۱۲:۱۰

کد خبر : ۲۹۰۸۷

جورجو دکریکو در کارگاهش

"جورجو دکریکو" (Giorgio de chirico) متولد 1888، هنرمند نقاش، مجسمه‌ساز، و طراح اهل ایتالیا بود.

«ما کسانی هستیم که علامت های عجیب و غریب الفبای غم و شادی را که در ایوانی در گوشه ی خیابانی، پنهان شده می فهمیم». "جورجیو دکریکو" دنیایی از علایم و سمبل ها در هنرش ساخته بود. او از نشانه های پیش پا افتاده ی سنتی مانند تاق ها، ستون ها و مجسمه های کلاسیک به گونه ای هجوآمیز همچون نشانه هایی ناشناخته در آثارش استفاده می کرد. اکنون بر عهده ی هنر بود که حتی تلویحا هم که شده، به کشف این فضا بپردازد. بنابراین "دکریکو" در حدود 1913 فلسفه ی نقاشی متافیزیکی خود را تنظیم کرد. «راز جاودانی حقیقی» اثر هنری در نظر او «رهایی از همه محدودیت های انسانی است، و گرنه منطق و روابط معمول مزاحمند.» "کارلو کارا" بدون معطلی فوتوریسمش را کنار گذاشت و با اشتیاق این جنبش جدید را دنبال کرد.

با اینکه عناصر تشکیل دهنده ترکیب بندی این اثر عناصری آشنا و پیش پا افتاده هستند، «راز و مالیخولیای یک خیابان» یک اثر کاملا برجسته است. دخترکی که می دود و بازی می کند و سایه ی آن سوی خیابان- واقعیات در برابر تصورات- صحنه ای ترسناک را ارائه می دهند و دید مخاطب را به سمت فضایی نامحدود باز می کنند.