زیگمار پولکه، هنرمندی که شوخ طبعی را با خرد و فهم می آمیزد

زیگمار پولکه در کارگاهش

"زیگمار پولکه" (sigmar polke ) در دهم ژوئن 2010 در سن شصت و نه سالگی درگذشت. بسیاری از صاحب نظرانِ هنر او را مهم ترین و تاثیرگذار ترین هنرمندِ سی سال اخیر می دانند. او معیار، غایت، پارادایم و زبان هنر را متحول نمود؛ از ابزار و مواد جدیدی برای خلق هنری استفاده کرد و رابطه هنر با سیاست را مورد باز اندیشی قرار داد.

آثار "پولکه" خوش منظر نیستند، اما آگاهی بخش و به معنای واقعی معاصراند. مولفه های سازنده آثار او به جای این که تابع اصل انسجام و وحدت کلاسیک باشند، تنها از اصل مجاورت تبعیت می کنند. بنابراین نقوش موجود در نقاشی های او با حفظ تفرد و استقلال خویش، در مفهومی واحد و قطعی ذوب نمی شوند یا به عبارت دیگر آثار او همچون قطعات موسیقی پلی فونیکی هستند که از طریق تناقض نمایی و ابهام معنایی، حسی از عدم قطعیت را القا می کنند.

"پولکه" در دهه ی 80 کم و بیش در مکتب نئواکسپرسیونیسم جا می گرفت، مکتبی در هنر که از آراستگی و وقار تا احساسات خشک را شامل می شد. البته در این آثار چیزی فراتر از بیان یک حس در کار است، گویی دارای هیجانی درونی است. این شوخ طبعی معانی گوناگونی به یک اثر می بخشد.