دوشیزه پُگانی/ 1920/ مکان خلق اثر: پاریس/ محل نگهداری: موزه ملی هنر مدرن، مرکز جورج پمپیدو، پاریس/ ابزار: برنز/ دوره، مجموعه و جنبش: مکتب پاریس
"کنستانتین برانکوزی" می نویسد: «آن هایی که می گویند آثار من انتزاعی هستند، ابلهند... آنچه را که آن ها انتزاع می نامند واقعی ترین است. زیرا که واقعیت در شکل ظاهری نیست، بلکه در ایده و اندیشه و در حس و وجود چیزها نهفته است.» موضع او موضعی مبارزه طلبانه است و نگاه "برانکوزی" در اصل دقیقا مشابه نگاهی است که دیگر هنرمندان حیطه ی هنر انتزاعی دارند.
با همان نگاه اول در می یابیم که این آثار ابتدایی و کامل هستند، که این امر بیشتر تحت تاثیر هنر بومی آفریقا و وطنش، رومانی، قرار داشته است. "برانکوزی" یکی از آموزش دیده ترین مجسمه سازان دنباله روی روش "رودن" در عصر خود بود. او با گرایش های انتزاعی خود، اما بیشتر با کمال گرایی محضش، در برابر بزرگترین استاد مجسمه سازی فرانسه قدعلم می کند. آن گونه است که مجسمه ساز معاصر انگلیسی، "ویلیام تاکر" می گوید: «رودن مجسمه سازی مکتب ساز است، مجسمه سازی آغازگر. مجسمه هایش نیروی آاز قلم اول را دارند..."برانکوزی" در مجسمه سازی، عکس او عمل می کند. او آخرین ضربه و قلم نهایی است؛ او مجسمه سازِ پایان بخش است.»
کنستانتین برانکوزی (به رومانیایی: Constantin Brâncuși) زاده سال 1876 ،مجسمهساز، نقاش و عکاس اهل رومانی بود که در فرانسه به فعالیت هنری پرداخت. او به دلیل دستیابی به فرم ناب و ایجاز بیان، یکی از چهرههای درخشان در پیکرسازی مدرن است.
کنستانتین برانکوزی/ Constantin Brâncuși
پرنده در فضا/ سنگ مرمر/ 1923
بوسه/ سنگ آهک/ 1916
خروس/ چوب گیلاس وحشی/1924
ماهی/ سنگ مرمر خاکستری آبی/1930