از دوران کودکی به هنر تصویرگری علاقهمند شدم به خصوص زمانی که آثار یکی از هنرمندان را میدیدیم نیروی خاصی به من میداد و حالا 51 سال دارم و از سن 41 سالگی کار تصویرگری را شروع کردم که با توجه به اینکه لیسانس رشته معماری و فوق لیسانس رشته گرافیک را گذرانده بودم از تخصص خود استفاده کردم و با عشق و علاقه پیشرفت.
بعد از فارغالتحصیل شدن از دانشگاه، سه سال در حوزه پویانمایی و طراحی بازیهای کامپیوتری فعالیت داشتم؛ هنگامی که مشغول بازیهای کامپیوتری بودم دست به شخصیت سازی زدم و از این کار لذت میبردم اما کار به صورت تیمی بود و من دوست داشتم تمام کار را خودم تمام کنم و از ایدههای خودم استفاده کنم و همین امر جرقهای برای شروع کار من در تصویرگری شد زیرا میتوانم همه کار را به تنهایی انجام دهم.
این هنرمندی سوئدی با اشاره به اینکه در حوزه هنر بسیاری از گرایشها را میتوان به تنهایی انجام داد،
در کشور من به هنرهایی همچون نقاشی کمتر توجه میشود و بیشتر از هنرهای مفهومی استقبال میشود و آنها برای من جالب نبود چرا که ابزار من قلم است و من با آن میتوانم کار کنم.
همچنان که طراحی کامپیوتری میکردم، طراحیهایم برای کارهای تبلیغاتی را در اینترنت میگذاشتم و بعد که توانستم درآمدی کسب کنم آن را کنار گذاشته و به صورت جدی به تصویرگری پرداختم.
با اشاره به اثر رباط با موی انسان می گوید: در این اثر یک رباط برای مجموعهای از انسانها در حال سخنرانی است که برای ایجاد آن از تخیلات خودم نشأت گرفته است.
گاهی مواقع ایدهای در ذهنم نیست و فقط شروع به طراحی میکنم، من همیشه ایدههایم را در ذهن دارم اما این ایدهها کامل نیستند، بنابراین اول طرح اصلی را شروع میکنم و بعد به او اجازه میدهم که رشد کند.
درخصوص تدریس رشته تصویرگری در سوئد: این رشته در سوئد تحت عنوان قصهگویی تدریس میشود به این دلیل که تصویرگری کار روایی است و باید در آن روایتگری باشد.
آدولف سون در توصیه به جوانان ایرانی علاقهمند به تصویرگری: من توصیه میکنم که هیچگاه دفتر خود را کنار نگذارند و همیشه در همه جا به همراه داشته باشند و هر ایدهای که به ذهنشان خطور میکند را بر روی صفحه بیاورند.