صدای «نیما پتگر» از نقاشی هایش شنیده می‌شد
آیدین آغداشلو نقاش و منتقد پیشکسوت با اشاره به روحیه درون گرای «نیما پتگر» گفت: صدای شخصی از نقاشی هایش شنیده می شد و نسبت به معیارهای مرسوم سنجش بی تفاوت بود و همواره خودش را به باد نسپرد تا دنباله یک بادبادک شود.
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، آغداشلو درمراسم رونمایی از کتاب نیما پتگر نقاش نوگرای ایران گفت: نقاشی های نیما را دوست داشتم و در کارهای او وهمی نهفته بود که برای کسانی که اهل خیال هستند می توانست به پرسش هایی تبدیل شود تا در کار جستجو کنند و همواره با تکیه برنگاه شخصی در کارهایش هیچ وقت خودش را به باد نسپرد تا دنباله یک بادبادک شود.
این نقاش پیشکسوت با تاکید بر قدرت نقاشی های نیما گفت: «ما چه خوشمان بیاد و نیاید نیما بزرگترین هنرمند 50 ساله گذشته بود، بی هیاهو، بی حقه بازی، بی تقصیر، بی تحمیل، هر چه بود خالص بود؛ خودش بود در جایی که هیچ کس جای خودش نیست و در رویارویی با پتگر دو کار می توان کرد، یا او را ندید و از کنارش گذشت و یا شیفته اش شد».
آغداشلو گفت: پتگر نسبت به کارهایی که انجام می داد آگاهی کامل داشت و مجموعه کارهای وی از یک نظم کلی پیروی می کرد و می توان ارتباط بین نقاشی های ریشه ها، منظره ها، کوهها و کوهستان های سنگی و ترسناک را به عنوان یک منظومه کشف کرد.
وی افزود: نیما دست قوی داشت و زمانی که با قلم فلزی طراحی می کرد این قدرت کاملا نمایان بود و در کارهایش به دنبال رنگ و لعاب اضافه نبود و بنا به جنس کارش که خود و دورنش به آن پاسخ می داد؛ از فرم استفاده می کرد.
آغداشلو، نیما را انسانی درون گرا توصیف کرد و افزود: هیچ وقت به دنبال تن دادن به شاخصه های بی اساس موجود در بازار نبود.
وی با انتقاد از قراردادن انسانها در چهارچوب های رایج قضاوت گفت: این شاخصه ها مسخره است و نیما آنقدر بزرگ بود که در این چهارچوب ها جا نمی شد چراکه بی اعتنایی نسبت به این جهان موجب خرده گرفتن کوته نظران به او شده بود که در حد انتظار ظاهر نشده است.
در مقدمه کتاب گزیده ای از آثار نیما پتگر، مجیدملانوروزی مدیرکل سابق دفتر هنرهای تجسمی باترسیم جایگاه خانواده پتگردر هنر ایران نوشته است:«تاریخ هنر معاصر ایران فراز و فرودهای بسیاری را پشت سر گذاشته و تحولات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و هنری آن داشته است».
در این میان در کنار شکل گیری دانشکده های هنری و رویدادهای فرهنگی نام و یاد خاندان پتگر را نمی توان نادیده گرفت؛ خاندانی که نیم قرن در فضای هنری ایران حضوری مستند و تاثیرگذار داشته اند و بی تردید نیما پتگر سرآغاز هنری خود را مدیون چنین بستر فرهنگی و هنری است».
همچنین «جان کلادیو مکیارلا » رییس روابط انجمن فرهنگی ایتالیا در پیش گفتار این کتاب رد پای ایران در نقاشی های نیما را مثال زدنی عنوان می کند و می نویسد: «در آثار نیما اثر زخم به چشم می خورد. در آثار بوری دریدگی هیچ جای تردیدی باقی نمی گذارد، لیکن در نقاشی های نیما دریدگی دوخته می شود و دردها با غرور مردانه مستور می گردد».
کتاب گزیده ای از آثار نیما پتگر که شامل 74 اثر از آثار این هنرمند که بین سال های 1342 تا 1394 تولید شده در 128 صفحه و با طراحی و مدیریت مهدی رحیمی با قطع رحلی و جلد شومیز به دو زبان فارسی و انگلیسی به چاپ رسیده است.
نیما پتگر دراول اسفند 1325 در تهران متولد شد و در 5 فروردین 1394 در سن 68 سالگی در تهران درگذشت؛ وی طراحی را نزد پدرش، علی‌اصغر پتگر که از هنرمندان معاصر به نام بود آموخت و در سال 1347 وارد آکادمی هنرهای زیبای رم در رشته مجسمه‌سازی شد و در سال های بعد دوره طراحی فیگوراتیو و نقاشی را در همان جا گذراند و در سال 1355 به ایران بازگشت و به تدریس پرداخت و در سبک رئالیسم به کار خود ادامه داد.
همچنین در کنار نقاشی روابطی نزدیک با اهالی ادب داشت و در خیابان منوچهری تهران کارگاهی افتتاح کرد که محل دیدار بسیاری از شاعران و نویسندگان، از جمله شهریار، نیما یوشیج، صادق هدایت و بزرگ علوی شد.
پتگر در مجامع هنری و رسانه‌ها حضور پررنگی نداشت اما سال‌ها آموزش نقاشی و مجسمه‌سازی و تولید آثار هنری و ارائه آثار در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی جایگاه تأثیرگذار و ارزشمند او را در هنر ایران تثبیت کرد و پنج اثر نقاشی از نیما پتگر در موزه هنرهای معاصر تهران، یک اثر در موزه هنرهای معاصر آبادان قرار دارد و همچنین یک سردیس گچی به تاریخ 1351 امضاء شده در فرهنگستان هنرهای زیبای رم قرار دارد.
مراسم رونمایی ازکتاب نیما پتگر دوشنبه 24 اردیبهشت باحضورعلی محمد زارع رییس موزه هنرهای معاصر تهران، آیدین آغداشلو، بهنام کامرانی ،عباس مشهدی زاده و جمعی از هنرمندان رشته‌های مختلف هنری در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
