گزیده ای از کلام زنده یاد دکتر عبدالمجید حسینی راد در افتتاحیه هفتمین نمایشگاه سالانه پوستر «اسماءالحسنی» 1390
درسالهای پس از انقلاب رجوع مجدد به سنتها و باورهای فرهنگی و هنری موجی از توجه به ویژگیهای دیر یاب هنر ایرانی و خوشنویسی فارسی رامجدداً برانگیخت. این بار بطورگسترده ای در هنر ارتباط تصویری نیز استفاده از ویژگیهای بصری، تاثیر گذار، ادبی و پیام رسانی خوشنویسی مورد توجه قرار گرفت.
به طوری که در طول دو دهه اخیر استفاده از حروف و نوشتار به عنوان یکی از شاخصه های گرافیک فرهنگی و هنر ارتباط تصویری ایران شناخته می شود.
برگزاری جشنواره سالانه «اسماءالحسنی» و «حروف نگاری» با موضوعات اسلامی و باورهای شیعی و گردهمایی های نمایشگاهی مختلف بر اساس گرایش وسیع هنرمندان گرافیست به استفاده از ظرفیتهای حروف فارسی عربی و خوشنویسی، نشانه بازگشت به رابطه عمیق نوشتار و تصویر در هنر معاصر ایران است .
چیزی که لازم است بدان تاکید شود اینست که در بکار گیری حروف در یک ساختار تصویری معنا دار، آنچنان که در سنت هنر ایرانی، به عنوان مثال در یک قطعه سیاه مشق رخ می دهد، ضمن توجه به ترکیب بصری، از کلمات، جملات و اشعار آشنا و معنا دار برای مخاطب فارسی زبان استفاده می شود و هنرمند نه تنها از دایره اصول خوشنویسانه بیرون نمی رود بلکه تلاش می کند تا با تکیه بر تجربه خوشنویسانه و نو آوری، یک ترکیب بصری زیبا بیافریند.
در عین حال آنجا که با استفاده از شکل حروف و تکرار و در هم نویسی کلمات، تصاویر نقاشانه و یا طرحی از اشیاء و صورتهای طبیعت ساخته می شود، تلاش هنرمند بر بهره گیری از استعداد شکل خوشنویسانه حروف و کلمات در ایجاد تصویر است. این نکته ایست که لازم است در آفرینش های معاصر، بخصوص در آثار ارتباط تصویری که بیشتر متکی بر پیام رسانی بر بستر داشته های فرهنگی و بصری مخاطب است، توجه عمیقتری بدان معطوف شود.
در غیر اینصورت دور نیست که سرنوشت ابداعات معاصر بدانجا ختم شود که هم تصویر و هم کلمات در تعارض با یکدیگر هویت خود را از دست بدهند که با چنین رخدادی اسطوره ها و افسانه ها و خاطرات قومی نیز دچار انهدام و بی معنایی خواهند شد .