آثار ۳۵ هنرمند ایرانی به پاریس می‌رود، دلیل برپایی یک نمایشگاه
امیر سقراطی هنرمند نقاش از برپایی نمایشگاهی از آثار ۳۵ هنرمند معاصر ایرانی در خانه فرهنگ پاریس خبر داد.
امیر سقراطی هنرمند نقاش که این روزها نمایشگاه آثار محمدعلی بنی اسدی را در گالری ساربان کیوریت کرده است از برپایی نمایشگاهی از آثار ۳۵ هنرمند با کیوریتوری خودش در خانه فرهنگ پاریس خبر داد و گفت: این نمایشگاه با نام «ایران، جهان معناهای بسیط» هنر بعد از انقلاب را معرفی می کند و چگونگی بازخوانی لایه های معنا در نقاشی ایرانی همراه با نمایش آثار پنج نسل را شامل می‌شود.
این هنرمند در پاسخ به اینکه چه شد کیوریتوری نمایشگاهی از آثار محمدعلی بنی اسدی را به عهده گرفت، بیان کرد: من در دوره دانشجویی شاگرد ایشان بودم و یکی از علاقمندان آثار وی هستم. بنی اسدی در هر دوره کاری یک راه حل بصری در آثارش ارایه می دهد و اتفاقا حجم زیادی مجسمه و طراحی و نقاشی دار که تا به حال دیده نشده است. پیشنهاد من این بود که بخشی از کارهای دیده نشده او را برای این نمایشگاه کیوریت کنم و با گالری ساربان که صحبت کردیم به این نتیجه رسیدیم فعلا آخرین دستاوردهای بنی اسدی در حوزه نقاشی را که مربوط به سال‌های ۹۴ تا ۹۶ است به نمایش بگذاریم و باقی کارها در نمایشگاه دیگری ارایه شود.
وی با اشاره به اینکه آثار بنی اسدی در تاریخ ها و حوزه های مختلف و متنوعی خلق شده اند، توضیح داد: بنی اسدی در حوزه نقاشی تحصیل کرده و بعد از انقلاب تاکنون ۱۳ نمایشگاه نقاشی برپا کرده، اما از وی بیشتر به عنوان تصویرگر یاد می شود و وجهه نقاشانه‌اش کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
این هنرمند نقاش همچنین با بیان اینکه بنی اسدی حجم زیادی کار طراحی دارد، گفت: با نگاه به نحوه کار کردن این هنرمند و خصوصا طراحی هایش می توانم بگویم صفت معاصریت کاملا به آثارش می خورد زیرا وی خلاقانه سعی می کند از تکرار خودش پرهیز کند و زبان بصری را در حوزه های مختلف ارتقا دهد. خواسته من با توجه به آشنایی ۱۵ ساله ای که با آقای بنی اسدی و آثارش دارم این است که یکبار به طور جامع به دستاوردهای ۴۰ ساله وی نگاهی داشته باشیم.
سقراطی بیان کرد: نسل جدید باید به نسل های پیشین بیشتر نزدیک شود و آنها را بشناسد اما فکر می کنم نه تنها سیستم گفتگوی بین نسل ها قطع شده است بلکه شکل گفتگوی بین افراد نسل های یکسان نیز دستخوش تغییر شده است و شاید وظیفه ما باشد که این امکان را فراهم کنیم تا ارزش های هنری فاخری را که طی دهه ها شکل گرفته حفظ کنیم. یکی از انگیزه های من از برپایی این نمایشگاه نیز این بود که گفتگویی ایجاد و میراثمان را بازسازی کنیم.
وی درباره وضعیت کیوریتوری در ایران اظهار کرد: کیوریتوری به دسته های مختلفی تقسیم می شود؛ گاهی یک فرد ایده ای را دارد و برایش استیتمنت می نویسد و آن را در اختیار هنرمندان می گذارد و در پروسه خلق آثار به آنها سر می زند، گاهی یک فرد ایده ای را دارد و بر اساس ایده اش در میان کار هنرمندان آثاری را انتخاب و شروع به نوشتن استیتمنت می کند و گاهی نیز ایده ای دارد و بر اساس ایده وی نظریه ای موجود است که باز بر همان اساس سراغ انتخاب کارها می رود. در کیوریت کردن آثار فردی یک هنرمند، کیوریتور سراغ آثار چند دهه وی می رود و باید کسی که این کار را می کند کاملا با جهان فکری آن هنرمند آشنا باشد تا بتواند آن را به جامعه هنری نشان دهد.
این نقاش در پایان گفت: من سال ۹۰ و ۹۱ نمایشگاه هایی کیوریت کردم اما بعد از آن احساس کردم این فضا دچار اغتشاشاتی است و تا پارسال سکوت کردم. در ایران معمولا یک موجی ایجاد می شود و در این میان انجام کارهای پژوهشی و مقاله نویسی و کیوریتوری صحیح همراه با استیتمنت نویسی قوی می تواند راه شکل گرفتن مباحث را در جامعه باز و چند صدایی ایجاد کند.
