هنر می‌تواند در تلطیف روحیات و حالات شهروندان مؤثر باشد
طاها بهبهانی؛ نقاش و مجسمه‌ساز پیشکسوتی است که سالها فعالیت در سایر حوزه‌های هنری مانند طراحی صحنه، کارگردانی تلویزیون و تئاتر و استادی دانشگاه را در کارنامه خود ثبت کرده‌است.
او در گفت و گو با سایت مرکز تجسمی حوزه هنری با اشاره به آنکه عجین شدن هنر با زندگی عموم جامعه نیازمند برنامه ریزی مدونی است که باید توسط مدیران و مسئولان امر اتفاق بیفتد گفت: هنرمندان عامل اجرایی برای تحقق چنین هدفی هستند.
به گفته این هنرمند، نیازمند سیاستگذاری درست در حوزه فرهنگ هستیم تا بتوانیم بین هنرمندان و مردم ارتباط برقرار کنیم. به طور مثال، یک هنرمند که در حوزه موسیقی فعال است، نمی‌تواند هر زمان و در هر مکان که بخواهد کنسرت اجرا کند؛ بلکه فعالیت او به لحاظ مکان اجرا، با محدودیت روبه روست.
او با تاکید برآنکه این امر درخصوص هنرهای تجسمی نیز صادق است، اظهار کرد: نیاز است تا دولت، برنامه مدونی برای نمایش و معرفی هنرهای تجسمی طی 10 سال آینده داشته باشد و اعلام کند که قصد دارد چه مکان‌هایی را افتتاح کند و هنرمندان بدانند با چه آینده‌ای روبه رو می‌شوند؛ اما زمانی که بودجه نیست، هنرمندان در بی خبری سر می کنند و تنها از سر وظیفه است که در صدد تولید آثار هنری بر می‌آیند، اینگونه به نظر می‌رسد که مسائل مادی مورد توجه هستند و به موضوعات هنری کمتر توجه می شود.
بهبهانی ادامه داد: زمانی که بین هنرمند و جامعه تعامل برقرار شود، جامعه لطیف‌تر و خشونت کمتر می‌شود. درحال حاضر دچار جامعه‌ای شده‌ایم که مغشوش و عصبی است. این عصبی بودن، به شدت در رانندگی مردم مشاهده می‌شود. هنر می‌تواند در تلطیف روحیات و حالات شهروندان موثر باشد.
او درخصوص اقتصاد هنر گفت: اقتصاد هنر، وقتی معنا دارد که بستر فرهنگی برای آن فراهم کنیم. باید هویت فرهنگی ایجاد کنیم و به توسعه فرهنگی توجه کنیم چراکه تا زمانی که توسعه فرهنگی اتفاق نیافتد، توجه اقتصادی محقق نمی‌شود. این درحالی است که برای توسعه فرهنگی، سیاستگذاری لازم انجام نشده‌است. توسعه فرهنگی، شاهرگ تمام توسعه‌هاست و اگر به آن توجه نشود، شاهد آن خواهیم بود که مسائل اقتصادی دچار سردرگمی می‌شوند.
این هنرمند، برگزاری حراجی‌های آثار هنری را موضوعاتی مقطعی عنوان کرد و گفت: اگر در جامعه‌ای زندگی کنیم که زیربنای اقتصادی درستی داشته باشد، حراج می تواند مبنایی برای قیمت گذاری باشد، اما شاهد آن هستیم که حراج آثار هنری در مقطعی یک هفته‌ای برگزار می‌شوند و هیاهویی برپا می‌شود؛ اما با اتمام حراج، هنرمندان قیمت آثار را به همان نرخی که قبل از حراج ارائه می‌دادند، باز می‌گردانند و جسارت و توان این را ندارند که پای قیمتی که در حراج اعلام شده است بایستند؛ چراکه باید بتوانند زندگی خود را تامین کنند.
او ادامه داد: زمانی حراج می‌تواند تاثیرگذار باشد، که هنرمندانی که آثارشان در حراج به فروش رسیده بتوانند، به همان نرخ آثار خود را به فروش برساند، اما این اتفاق هیچگاه در ایران نیفتاده است.
