اصالت هنر در موضوع، شکل و محتوا است

سعید نقاشیان، هنرمند خوشنویس با اعتقاد برآنکه تجسم، جزء لاینفک زندگی هر انسانی است به سایت مرکز تجسمی حوزه هنری گفت: انسان با خلق تجسم خود زندگی می‌کند. تجسم هرچه بیشتر قابلیت تصویری و قابلیت شدن به خود بگیرد و از بودن به شدن تبدیل شود، می‌تواند تاثیر بسزا و کامل‌تری داشته باشد. هنرهای تجسمی نیز بخصوص هنرهایی که در قالب معنویت و با کاربردهای دینی مطرح می‌شود، چون ایران یک کشور، اسلامی است می تواند تاثیر خود را بگذارد.

او ادامه داد: هنرهای تجسمی می‌تواند در زندگی روزمره ما تاثیر خود را بگذارد و اتفاقی که مد نظر هنر است و برای همین ایجاد شده، در ذهن مخاطب ایجاد کند.

نقاشیان با اشاره به آنکه هنرمند تا زمانی که اهل تدین و تفکر دینی نباشد نمی‌تواند خلق اثر کند اظهارکرد: هنر باید جوششی باشد و کوششی نیست. هنر باید از دل بجوشد تا آنکه سفارشی باشد. بسیاری از هنرمندان هستند که اهل تفکر مذهبی نیستند اما کار دینی را بر اساس سفارش انجام می‌دهند، این هنر نمی‌تواند ماندگار باشد. این درحالی است که هنرمند حرفه‌ای که بر مبنای اندیشه و تفکر دینی که بر آن باور دارد، اثر خلق می کند، اثر او ماندگار خواهد بود و تاثر خود را در مخاطب می‌گذارد.

این هنرمند تاکید کرد: هنر بر مبنای اندیشه دینی و عرفانی خلق شود، ماندگار خواهد بود. اصالت هنر در آن است که سه گانه، موضوع، شکل و محتوا را در نظر گیرد  و به چگونه، چرا و چی پاسخ ‌دهد. اگر سه گانه مطرح شده، در یک اثر هنری وحدت داشته باشند می توان گفت، آن اثر از ساختار برخوردار است.

او ادامه داد: هنر می‌تواند برای هنر خلق شود یا هنر برای مخاطب خلق شود. حتی می توان هنر را برای فروش خلق کرد. گاهی هنرمند ممکن است هنر را برای حال خوب خود خلق کند و گاهی برای امرار معاش خلق کند و گاهی هم هنر را برای آنکه در معرض دید عموم بگذارد خلق می‌کند.

نقاشیان با اشاره به حضور تکنولوژی در عرصه هنرهای تجسمی گفت: تکنولوژی یک فرصت است. هنرمن باید فتوشاپ و کورل بلد باشد. این درحالی است که باید درحوزه کاری خود نیز حرفه‌ای شده باشد. کسی که از تکنولوژی و فونت های کامپیوتری استفاده می‌کند، باید خوشنویس باشد و شعور خوشنویسانه داشته باشد. بداند که کجا از خط کشیده باید استفاده کرد و کجا خطوط روی هم سوار می شوند. اگر چنین امری محقق شود، تکنولوژی می تواند فرصت باشد.

سعید نقاشیان ، در تاریخ 26 تیر 1356 در تهران متولد شد. از سال 1369 به اصرار پدر، به کلاس خوشنویسی رفت و به مشاقی خط نستعلیق مشغول شد، بعدها این مشاقی به عشقی مبدل شد. سال 75 وارد دانشگاه سوره شد و به تحصیل رشته گرافیک پرداخت. سپس با شاگردی نزد حمید عجمی، با خط معلی آشنا شد و از سال 80 نمایشگاه‌های متعددی را در راستای اندیشه خط معلی و عرفان خط معلی در داخل و خارج از کشور و بصورت نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی برگزار کرد.

او در آثارش بیشتر سعی دارد به فلسفه وجود خط بپردازد و با شناخت درست نسبت به حروف و شان نزول حروف و باطن حروف و فلسفه وحدت وجود از نگاه بزرگان و عرفای شیعه، دست به خلق آثاری با این تفکر و اندیشه بزند. تالیف سه کتاب باعناوین: نقش محبوب ( نگارش 121 علی )، تمنای عشق (خوشنویسی زیارت عاشورا به خط معلی . برای اولین بار ) و حکایت شب هجران ( خوشنویسی ترکیب بندعرفانی محتشم کاشانی به خط معلی) از جمله فعالیت‌های نقاشان طی سالهای گذشته است.