زمزمه‌های سرد
در میان شیوه‌های مختلف نقاشی، آبرنگ با فضاسازی غالباً ساده و صریح، هنرمندان و علاقه‌مندانی را به عرصۀ خود جذب کرده است. امکان اینکه اولین رنگ با ترکیب آب بر دیوار یا لوح نشسته باشد، قدمت این شیوه را به آغاز تاریخ هنر می‌برد. سادگی ظاهری و در دسترس بودن این شیوه، امکان خلق اثری را با چند تاش و ضربه قلم می‌دهد؛ اما اگر این فرآیند مسیری طبیعی و دور از تصنع را طی نکند با اثری روبرو می‌شویم که در ظاهر و صورت اشیاء می‌ماند. ربط صمیمی هنرمند با طبیعت و موضوع کارش و شناخت او از این شیوه است که می‌تواند منجر به خلق اثر هنری گردد.
مجموعه‌ای از آبرنگ‌های استاد کامیار صادقی در نمایشگاهی با عنوان «زمزمه‌های سرد» در نگارخانه ابوالفضل عالی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است. بیشتر آثار این مجموعه گزیده‌ای است از میان آثار متعددی که در چهارسال اخیر خلق شده‌اند؛
.... چند سال پیش به دلیل موضوع متأثرکننده‌ای که پیش آمد، ناگزیر از سفر به همدان شدم. زمستان بود که به این فصل و منظره‌های برفی تعلق خاطر دارم. با حال و هوای گرفته‌ای که داشتم، پیش‌طرح‌هایی از مناظر روستاهای اطراف آماده کردم و در فرصت‌هایی هم که دست می‌داد به طور مستقیم در طبیعت کار کردم و نیز تعدادی اتود و عکس آماده کردم. کار آبرنگ را دوست دارم؛ اما دغدغۀ اصلی من خلق آثار ارزشی و ماندگار است، البته کارهایی از این دست هم فاقد ارج و اهمیت نیستند؛ اما اگر مسئولین و متولیان فرهنگی تدبیر لازم را برای ایجاد فضای مناسب برای هنرمندانی که برای باور خود کار می‌کنند به کار ببندند، خلاقیت افرادی مثل من به جای صرف شدن روی دیوار و سقف طبقه‌ای که باورهای دیگری دارند، بیشتر صرف خلق آثار ارزشی و ماندگار می‌شد. این معضل که هنرمند برای تأمین معاش خود دست به اجراهایی بزند که اولویت‌های اصلی او را تحت‌تأثیر قرار بدهد، امری نامطلوب و خسارت‌بار است. لابه‌لای مشکلات و گرفتار‌ی‌هایی که اوضاع نامطلوب هنری آنرا سخت‌تر می‌کند و در جهت پاسخ به نیازها و مطلوب‌های درونی، این نمایشگاه را که قسمتی از داشته‌های من است آماده کردم. امیدوارم عمر یاری دهد و تدبیر تصمیم‌گیران فرهنگی و هنری باعث استفاده بهتر و مؤثرتر از وقت و توان‌ها گردد تا مدیون باورهایمان نمانیم.
صادقی با تجربه هنرستان و دانشکده هنر و 4 دهه ممارست در کار نقاشی، هنرمندی است که آثار کلاسیک را خوب می‌شناسد. واقع‌گرایی و گرایش به نمادها از ویژگی‌های شیوه‌گری اوست. در کنارکار طراحی و رنگ و روغن، در هر فرصتی آبرنگ هم کار کرده است و می‌توان او را از بهترین‌های این گونه هنری دانست. بنابراین می‌توان نمایشگاه حاضر را با آثاری نه از سر تفنن که برخاسته از تعلق خاطر به هنر و زمزمه‌های درونی دانست، هرچند این زمزمه‌ها عنوانی سرد داشته باشد؛ اما گرمای حیات و پویش جانفرسای هنرمند را می‌توان در گوشه و کنار قطعات قاب شده بر دیوار مشاهده کرد و...
ناصر سیفی 10/5/96
