حمیدرضا شاه آبادی در سلسله نشست های تخصصی در دیدار با چهره‌های ماندگار داستان ایرانی با عنوان «مهمان» با بیان اینکه در این خصوص بسیار فکر کردم به این نظر رسیده‌ام که بهترین دست آوردم از زندگی،همین نویسندگی است و اگر بار دیگر به دنیا بیایم دوباره همین نویسندگی را انتخاب می کنم.
این نویسنده حوزه ادبیات نوجوان و بزرگسال افزود: همواره دوست دارم در برابر دنیا عکس العمل داشته باشم و منفعل رفتار نکنم. من دوست دارم در میانه ۷ میلیارد جمعیت دیگر متفاوت دیده شوم.
نویسنده کتاب »لالایی برای دختر مرده» با اشاره به اینکه انسان نیازمند داشتن آرزوها و خواسته های بزرگ است،گفت: آنچه در زندگی مهم است خواستن آرزوها و خواست هاست حتی اگر رسیدن به این اهداف را در بر نداشته باشد.
عضو هیئت مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان با بیان اینکه تمام افراد تجربیات مختلفی همچون شکست، پیروزی، عشق و خاطرات زیادی را در طول زندگی شان تجربه می‌کنند، گفت: غایت نویسندگی این است که نویسنده از این گونه تجربه اثری که مختص خودش است، خلق کند. همچون هر فرد که یک اثر انگشت منحصر به فرد دارد، یک نویسنده نیز در غایت نویسندگی باید اثری خلق کند که منحصر به خودش باشد و شاهکار نویسندگی‌اش باشد.
نویسنده کتاب «کافه خیابان گوته »گفت: در دوره هایی در گذشته تلاش داشتم از نویسندگی درآمد کسب کنم و یا سری در سرها در بیاورم اما امروز نویسندگی برایم یک عشق است. برای همین به هیچ عنوان در نگارش آثارم کارم را دست کم نمیگیرم و سعی می کنم آثاری بدون ضعف را خلق کنم.
برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی برای رمان «دروازه مردگان» افزود: اگر کتابی با متانت و وقار خلق نشود کار خوبی از آب در نمی آید.
نویسنده رمان نوجوانان «اعترافات غلامان» با بیان اینکه نوجوانی مفهومی ذهنی است و پدیده نیست، گفت: نوجوان سبک خودش را دارد، از یک سو دوست دارم پا در عرصه بزرگسالی بگذارد اما یک پایش نیز در کودکی است. نوجوانی دوره حساسی است و اگر نوجوانان بتوانند به سلامت از این دوره عبور کند در دوره بزرگسالی نیز سلامت خواهد بود.
نویسنده رمان «دروازه مردگان» گفت: معدل ادبیات کودک و نوجوان در ایران خوب است البته کارهای ضعیف زیاد منتشر می‌شود اما در کل معدل مان در این حوزه خوب است.
وی با اشاره به اینکه ادبیات کودک و نوجوان در کشورهای مانند کره و ژاپن به صورت استثنایی خیلی عالی است، گفت: معدل ما خوب است اما بدون تعارف دیگر کشورها در حال رشد و پیشرفت در این حوزه هستند و ما اگر تحرک جدی در این حوزه نداشته باشیم،به زودی از آنها عقب می مانیم.
نویسنده مجموعه داستان «دایره زنگی» با اشاره به جایگاه تاریخ در رمان‌هایش گفت: باید با گذشته تکلیفمان را مشخص کنیم، باید تاریخ یاد بگیریم و به آن مسلط شویم تا زندگی خودمان را داشته باشیم موضوعی که مهم است، این است که نمی‌توان گذشته را نادیده گرفت.
وی با انتقاد برای اینکه داستان گویی قالب ادبیات داستانی ما نیست، افزود: نویسنده ایرانی از سوال کردن عاجز است و این دلایل تاریخی زیادی دارد. نوجوان ایرانی نیز به همین دلیل سراغ داستان ایرانی نمی رود، در حالی که در ادبیات غرب مخصوصاً پس از جنگ جهانی دوم پرسش و چرا زیاد طرفدار پیدا میکند.
خالق کتاب «مژی گم شد» در پاسخ به پرسش در خصوص رابطه اش با تدریس گفت: همواره رابطه من با تدریس با عشق و نفرت همراه بوده است نمی توانم فراموش کنم که تدریس برای من مانند پله برای بالا رفتن است اما از شاگرد پروری نیز متنفر هستم.
نویسنده کتاب «دیلماج» در پایان با اشاره به آثارش گفت: همواره تلاش صادقانه دارم که کار خوب بنویسم اما وقتی نگاه می کنم ضعف هایی دارم اما تلاشم برای تولید آثار خوب است و بدون تعارف، گنده گویی، تواضع،اغراق و تکبر نمره ۱۳ و یا ۱۴ به آثارم میدهم.