فانی و باقی؛ درآمدی انتقادی بر مطالعه نقاشی ایرانی

کتابی که در دست دارید بررسی تفصیلیِ نقاشی ایرانی نیست، نقاشی ایرانی در این کتاب نوعی موردپژوهی یا بررسی موردیِ بسط یافته است.

اگر نقاشی های مینیاتور ایرانی را تصویر رویای هوش ربایی بدانیم که یک عصر تاریخی درمورد خود می دیده است، به نظر نمی رسد که تحلیل سرراست این رویا بر اساس ویژگی های صوری زیبا و افسونگر آن، و یا تفسیر آن با تکیه بر مفاهیمی چون «هنر قدسی»، بتواند ما را به نظام نیروهایی که منجر به شکل یافتن آن شده اند برساند. متن حاضر به یک معنا در حکم ایجاد نوعی «تأخیر» در این مسیرهای پژوهشی رایج است. این کتاب بررسی تفصیلی نقاشی ایرانی نیست، بلکه در آن سعی شده است نظریه ای طرح شود که می تواند برای رسیدن به درکی جامع از نقاشی ایرانی به عنوان یک صورت فرهنگی در کنار صورت های فرهنگی هم خانواده ای چون ادبیات تغزلی و سنت حکمت اشراقی و عرفان نظری در ایران سده های هشت تا دوازده هجری مورد استفاده قرار گیرد.

مجید اخگر در سال 1353 در کرمانشاه متولد شد. اخگر لیسانس تئاتر و فوق‌لیسانس سینما را از دانشکدۀ سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران گرفت. او کتاب‌های متعددی در زمینۀ فلسفۀ هنر و نقد و نظریۀ هنر ترجمه کرده است و تاکنون دو بار برندۀ جایزۀ کتاب فصل شده و یک بار کتابش در فهرست کتاب‌های شایستۀ تقدیر کتاب سال قرار گرفته است. بازیابی امر محسوس و فانی و باقی دو اثر تألیفی اخگر است و از جمله ترجمه‌های او می‌توان به علیه تفسیر، دربارۀ عکاسی، آموزش و پرورش بازیگر در قرن بیستم اشاره کرد.