خاگینه

روزی از روزهای آدینه

همسرم پخته بود خاگینه

بچه‌ها شادمان ز الطافش

مریم و مرتضی و سیمینه

خود چه پنهان کنم، مرا هم بود

خوردنش آرزوی دیرینه

همسرم گفت: شکر یزدان گفت

گرچه از کف برفت نقدینه

هی بگویی: به‌به و چه‌چه

شام امشب چه خوب و شیرینه

بس هنربا شدم به طبخ غذا

دست‌پختم سزای تحسینه

پیش ما عطر این غذای حقیر

بهتر از بوی یاس و نسرینه

هر که باشد گرسنه و تشنه

زود بر گرد سفره بنشینه

بچه‌ها را صدا زد و گفتا

سفره امشب چه خوب و رنگینه

گرچه خاگینه مرغ بریان نیست

بهر بیچارگان چو ته‌چینه

او در این فکر بود و یک گربه

بدنش پر ز کرک و پشمینه

خود شتابان پرید از دیوار

در دهان برگرفت خاگینه

شام را برد و جان ما را خست

آن جفاکار زشت پیشینه

مجله خورجین، سال 1368