عکاسی از طبیعت، گونه ای دعا و ستایش است؛ برای همه دعا می کنم

"دابی رومن" Dubi Roman، عکاسِ امپرسیونیست متولد سال 1957 در حیفاست. او ساکن کرانه های شرقی دریای مدیترانه است. رومن از سال 1994 به صورت عکاس حرفه ای طبیعت، سرگرم به کار هنری بوده و اکنون آثارش از حدود هزار و دویست و پنجاه پوند به بالا، ارزش مادی دارند.

رومن هنرمندی است که آثارش به میزان قابل توجهی از امپرسیونیسم و تاثیر نوریِ آن نشات گرفته است. مشاهده و تجربه کردن نور، نوعی سفر و مکاشفه است. تنها به این نیاز است که بگذاریم نور، ما را هدایت کند و هر لحظه را به اکتشافی نو بدل سازد. در این زمان، نتیجه و حاصل کار، شگفت آور و خیره کننده است. عکاسی امپرسیونیستی راهی کامل برای دیدن و تجربه نور است. این سبک هنری بیش از هر ژانری با جلوه های نور بر فرم و اَشکال طبیعی سر و کار دارد. به همین جهت موضوع کار، صرفا وسیله ای است در جهت انتقال و پیشبرد عواطف و احساساتی که نور، آن ها را خلق می کند. عکاسیِ دریافت گرا، عکاسیِ واکنش به لحظات ناپایدار و آنی است. این شیوه از عمل، کانون توجه خود را بر تعاملِ میانِ نور، رنگ و فرم می گذارد.

رومن می گوید: همواره به عنوان انسانی ساده دل، بر آن بودم که بتوانم دیگران را به ارتباط با یکدیگر و تفاهم و صلح بخوانم و در آن چه با هم اشتراک داریم دعوت کنم، نه آن چه موجب انقطاع و گسست می گردد؛  چرا که مهم ترین عامل درباره یک عکاس حرفه ای، توانایی وی در اثرگذاری بر مردم ازطریق ارتباط عمیقِ درونی با آن هاست. در جست و جو و تکاپوی شخصی خود در پسِ موارد مهم زندگی- آزادی، آرامش ذهن، رضایت و امنیت- متوجه شدم که این ها خواست اغلب انسان هاست. از نقطه نظر سیاسی، نسبت به آن چه حادث می شود راضی نیستم- به جنگ و اشغال گری یا اعِمال زور و یا ترور، اعتقادی ندارم؛ از آن جا که سیاست مدار یا جنگ و جو نیستم، تنها راه تاثیرگذاری بر دیگران را از  طریق هنر و رسانه ای که در دست دارم، می دانم.

سعی من این است تا بر امید تکیه زنم: بارقه ی اندکی از نور در پشت سایه، برگی شکوفه زده، شبنم یک گُل و بوی باران. عکاسی از طبیعت، گونه ای دعا و ستایش است؛ برای همه دعا می کنم.

تعدادی از آثار این هنرمند را در گالری یبینید.