معرفی کتاب های تخصصی هنرهای تجسمی

نگره‌ی فیگوراتیو در نقاشی معاصر ایران

نگره‌ی فیگوراتیو در نقاشی معاصر ایران
نقطه ضعف هنر ما اتکا به فرد و انفرادى بودن آن است
سه‌شنبه ۲۴ فروردين ۱۴۰۰ - ۱۰:۲۸
کد خبر :  ۱۳۸۴۵۴

 

به کوشش: مسلم خضری

ناشر: موسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر

شابک: 7-272-152-600-978

 

نگره‌ی فیگوراتیو در نقاشی معاصر ایران، کتابی‌ست شکیل، خوش‌قطع، با فونت و لِی‌آوتی متناسب، کیفیت خوب چاپ تصاویر و …؛ درست همان طور که از ناشر تخصصیِ حرفه‌ای و خوش‌سابقه‌ای چون «نشر نظر» انتظار می‌رود. یادداشت‌های این کتاب توسط نویسندگانی شاخص و نام‌آشنا (حتی برای مخاطب عام)، نوشته شده‌اند و نیز نویسندگان دیگری که کمتر شناخته شده‌اند. خلاصه این‌که این بسته‌ی درخشان به راحتی موفق می شود وسوسه تورق را برای همگان ایجاد کند.

 

واحد خاکدان/ نامه ها/ ترکیب مواد و رنگ و روغن روی بوم/ 1365/ صفحه 170 کتاب

 

مسلم خضرى که کتاب زیر نظر او تدوین شده‌است، در مصاحبه ای رادیویی می گوید:

«پس از اقبال هنر و هنرمندان ایرانى در عرصه جهانى طى سالهاى ٨٧ تا ۸۹ که همگام با پویایى اقصادى در سایر زمینه‌ها هم بود، مطالب و کتب بسیارى در خارج از ایران در این مقوله به رشته تحریر در آمد، اما همیشه و همچنان با رویکردى خاص و محاسبه‌شده. همین مساله لزوم تدوین چنین کتابى با نگاهى از داخل را مسجل ساخت. انتخاب نقاشان نه از روى اقبال در بازار و یا اسامى الزاماً مقبول جهان هنر بین‌المللى، بلکه با نظرسنجى از روى فرم‌هاى یکسانى از خود هنرمندان، گالری‌دار‌ها و مجموعه‌دارها و منتقدان انجام شد که در نهایت ١٠٠ هنرمند انتخاب شدند. این کتاب عملا به نقد هنر فیگوراتیو ایران نپرداخته، اما با بازتعریف هنر فیگوراتیو و رفع ابهام از مفاهیمى درهم‌رونده تلاش در هموار ساختن راه مشاهده و درکی این گونه داشته است تا تعریف نقاشى فیگوراتیو را از بدن‌مندى فراتر ببریم و تعریف مجدد گسترده‌ترى از آن ارائه دهیم و در مقابلِ هنر آبستره‌ی جهانِ ابژه‌ها، به آنِ قابل لمسی درمقابل جهانِ سوبژکتیو برسیم.

نقطه ضعف هنر ما اتکا به فرد و انفرادى بودن آن است، به جاى آن که جریان‌سازى کند و سنت تصویرى‌اى را پایه گذارى کند که امکان اندیشه و غور بیشتر به دست دهد. چنان که بعد از مکتب سقاخانه، با انسجام دیگرى مواجه نیستیم. حتا هنر انقلاب هم که به اقتضاى هدفى یکسان هنرمندانى را زیر یک پرچم گردهم آورد، وجوه اشتراکش ریشه در نشانه هایى غیر هنرى داشت.»

ارسال نظر