طاهری: ارزش‌های هنر انقلاب در خطر فراموشی است / برپایی هفته هنر انقلاب باعث مانایی هنر انقلاب می‌شود / مبانی هنر انقلاب به صورت کتاب درسی در اختیار دانشجویان قرار گیرد
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، هنرهای تجسمی یکی از پر مخاطب‌ترین و پر رونق‌ترین هنرهایی است که در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی ایران و پس از آن مورد توجه و کاربرد هنرمندان این عرصه قرار گرفت و در روند پیروزی و تثبیت انقلاب تأثیرگذار بود.
هنرمندان هنرهای تجسمی به دلیل ظرفیت‌های بیشتر این رشته برای برقراری با مخاطب نسبت به دیگر رشته‌های هنری، حضور موفق‌تری در میان اهالی هنر برای جهت‌دهی به افکار و اعمال مردمی در روند پیروزی انقلاب داشتند. این هنر همچنان یکی از کارآمدترین رشته‌های هنری در نیاز به واکنش‌های سریع هنرمندان است. در ادامه نگاه دو تن از هنرمندان این رشته را به هنر انقلاب می‌خوانیم:
غلامعلی طاهری؛ نقاش، استاد دانشگاه شاهد، الزهرا، دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دارنده مدرک درجه یک فرهنگ و هنر است. او یکی از هنرمندانی است که در سال‌های دفاع مقدس پرتره شهدای بسیاری را روی بوم ماندگار کرده و همچنان در هنر انقلاب کشور فعال است.
طاهری که در آیین آغاز پنجمین جشن هفته هنر انقلاب که فروردین سال گذشته برپا شد، مورد تقدیر قرار گرفت در این‌باره می‌گوید: اصل برگزاری هفته هنر انقلاب کاری ارزنده و ضروری است که حتما باید انجام شود؛ چرا که در شلوغی فضای هنری کشور و جهان، جریان‌ها و طیف‌های مختلف هنری سعی در جهت‌دهی دلخواه خود به هنر دارند و به این شیوه ذهن هنرمندان جوان را مغشوش کرده‌اند. به این ترتیب، ارزش‌های هنر انقلاب در خطر فراموشی است. در نتیجه بی‌شک برپایی هفته هنر انقلاب می‌تواند به مانایی هنر انقلاب کمک شایانی کند.
این استاد برجسته هنرهای تجسمی کشور با تأکید بر اهمیت هفته هنر انقلاب ادامه می‌دهد: برپایی چنین برنامه‌هایی مثل هفته هنر انقلاب به آن جهت که ذهن‌ها را بار دیگر بیدار، روشن و توجهات را به خود جلب کند خوب است، اما باید از برپایی برنامه‌های مناسبتی که صرفاً به‌خاطر یک روز و یا ایام خاص صورت می‌گیرد به سوی فعالیت‌های زیربنایی و ماندگار حرکت کنیم. باید کاری کنیم تا در محتوای هنر معاصر کشور هویت انقلاب اسلامی ایران دیده شود.
طاهری ادامه می‌دهد: پس از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی ایران باید مؤلفه‌ها و شاخصه‌های هنر انقلاب جمهوری اسلامی ایران را بیابیم. اگر این مؤلفه‌ها را مؤثر در هنر معاصر کشور یافتیم، باید در کتب درسی و دانشگاهی آورده شوند؛ چرا که باید دانشجوی هنر از این ویژگی‌ها، مبانی و مؤلفه‌ها در تولید آثار هنری خود بهره ببرد. این کار اقدامی بنیادی و فرهنگی است که شورای انقلاب فرهنگی از آن غافل شده است. با اینکه ما در کشور دانشکده، رشته و یا واحدهای درسی هنر انقلاب نداریم، پس باید با هوشمندی و دقت از دوره ابتدایی تا دوره دانشگاه به‌خصوص در دوره هنرستان و دانشگاه با جدیت هرچه بیشتر گروهی را موظف و مأمور برای بررسی پایه‌ای و پژوهشی بنیادی در حوزه هنری انقلاب و استخراج نتایج آن کنیم، سپس نتایج به دست آمده را به مبانی هنر انقلاب تبدیل و تدوین کنیم تا در قالب کتاب‌های درسی در اختیار دانش‌آموزان و دانشجویان قرار گیرد. اگر این کار به‌درستی انجام شود می‌تواند بیانگر هویت جمهوری اسلامی ایران باشد و تا قرن‌ها بعد هنگام مطالعه تاریخ هنر ایران هویت جمهوری اسلامی را دریافت و درک کنیم.
او در ادامه با انتقاد از هنر انقلاب امروز کشور، آن را بسیار پراکنده و نامرتب می‌داند و می‌گوید: هنرهای پست‌مدرن، سبک‌ها و ایسم‌های گوناگون، آوانگارد، مفهومی و ریشه‌های غلط آبستره، هنر معاصر کشور را محاصره کرده‌اند و هیچ کمکی به ارتقا و پیشرفت آن نمی‌کنند و اینکه سازمان‌هایی که تصمیم‌گیرنده هستند و توان جهت‌دهی به هنر معاصر کشور را دارند باید برای هویت‌مند کردن آن تلاش کنند.
