آقامیری: تراز نگارگری ایران در دنیا کمتر از صنعت آلمان نیست / کشورهای مدعی هنر نگارگری وام‌دار هنر ایران هستند
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، امیرحسین آقامیری؛ هنرمند نگارگر و از هنرمندان حوزه هنری، بعد از اعلام خبر ثبت هنر نگارگری به نام ایران و چند کشور همسایه و ارسال نام پنج تن از نگارگران ایرانی از سوی میراث فرهنگی ایران جهت درج در فهرست میراث زنده بشری به یونسکو، هنر نگارگری یا نقاشی ایرانی را یک هنر منحصر به فرد و خاص دانست و ضمن بیان درخشش این هنر همچون نگینی که زینت بخش موزه‌های بزرگ دنیا است و صدها کتابی که محققین خارجی در مورد آن نگاشته اند، انتقاداتی را در این باره مطرح کرد که از سوی برخی دیگر از جامعه هنرمندان کشور نیز صائب است.
امیرحسین آقامیری یکی از هنرمندان نگارگر پرکار و جوان کشورمان، هنر نگارگری ایران را قدرت اول منطقه و ثبت نام کشورهای دیگر را با ایران به عنوان میراث ناملموس بشری، اجحاف در حق ایران دانست.
وی موارد دیگری را هم در این باره بیان کرده که در ادامه می‌خوانید:
«با ثبت هنر نگارگری یا مینیاتور به نام چند کشور از جمله ایران، ترکیه، آذربایجان و ازبکستان به عنوان میراث ناملموس بشری یونسکو واقعا در حق ما اجحاف شده و این حق مسلم ایران بود که به عنوان تنها کشور دارنده این هنر در سطح حرفه‌ای در دنیا معرفی شده و نامش ثبت جهانی شود؛ به دلیل این که تراز نگارگری ایران در دنیا کمتر از صنعت آلمان نیست. ما در نگارگری قدرت اول در منطقه هستیم. البته که هنر نگارگری مختص ایران است و کشورهای دیگری هم که ادعای دست داشتن در این هنر را دارند، وام دار هنر ایران هستند که ریشه آن به هنر «مانی» یا نقاشی دوره ساسانی می‌رسد.
وی افزود: فاصله نگارگری ما با کشورهای دیگر همسایه آنقدر زیاد است که آنها اصلا توان رقابت با هنر نگارگری ایران را ندارند.
آقامیری در ادامه به نمایشگاه نگارگری ترکیه در سال ۱۳۸۱ اشاره کرد و گفت : من به همراه اساتید «محمدباقر آقامیری» و «مجید مهرگان» و سه تن از هنرمندان خوب نگارگر به دعوت شهرداری استانبول نمایشگاه مشترکی از هنر نگارگری با هنرمندان ترک و با عنوان «دو فرهنگ و یک هنر» در سالن جمال رشیدری استانبول داشتیم. وقتی نمایشگاه افتتاح شد، هنرمندان و بازدیدکنندگان ترک چنان تحت تاثیر آثار گروه ایرانی قرار گرفتند که معاون رایزنی فرهنگی ایران به ما گفت اولین باری است که شنیدم ترک‌ها اذعان کردند که ما (ایرانی‌ها) از آنها بهتر هستیم که آن هم در همین هنر نگارگری است. بنابراین در اینکه این هنر باید به تنهایی به نام ایران ثبت می‌شد، شکی نیست و این حق مسلمی بود که از ایران ضایع شد.
آقامیری در خصوص مدعی شدن افغانستان در ثبت کشورش به عنوان یکی از کشورهای صاحب نگارگری اظهار کرد: باید بگویم اگر قرار بود این هنر به نام چند کشور در جهان ثبت شود حق افغانستان از دیگران بیشتر بود، چرا که یکی از دوران طلایی نگارگری ایران، «مکتب هرات» دوره تیموری است و از جمله نقاشان مطرح آن دوره «کمال‌الدین بهزاد» است که آوازه‌ای جهانی دارد.
به هر حال قدرت و نفوذ سیاسی کشورها در مجامع بین‌المللی همیشه حقی را از دیگر کشورها تضییع کرده است به‌خصوص ایران که مهد این هنر با سابقه‌ای ۱۷۰۰ ساله است.
این هنرمند نگارگر کشورمان در صحبت‌های پایانی‌اش ضمن بیان گلایه‌هایی از مسئولین و مدیران داخلی گفت: اما از طرفی زیاد هم نباید از بیگانه دلخور باشیم؛ در شرایطی که ما حق هم‌وطن ایرانی خودمان را ضایع می‌کنیم چگونه انتظار داریم بیگانگان ما را به حقوق واقعی‌مان برسانند؟! متاسفانه در لیستی که میراث فرهنگی به یونسکو ارائه داده نام خانمی به چشم می‌خورد که گرچه سال‌ها در زمینه نگارگری فعالیت داشته‌اند اما به لحاظ مهارت و درجه همیشه در سطح هنرجویی قلم زده‌اند تا چه رسد به درجه استادی و همیشه با سقف پرواز کوتاهی به راه خود ادامه دادند تا اینکه به واسطه یکی از اقوام بسیار نزدیک و مهربان که از مدیران بخش هنرهای سنتی اداره میراث فرهنگی هستند موفق به کسب درجه یک هنر می‌شوند که البته این درجه برای بسیاری از اهل فن کاملا غیر واقعی و صرفا یک مقام صوری محسوب می‌شود و حال آن که نام ایشان در لیست بزرگترین و شاخص‌ترین اساتید ایران در زمان حال گنجانده و در یونسکو؛ مهمترین مرکز علمی و فرهنگی بین‌المللی، ثبت جهانی می‌شوند.
در انتها باید گفت در سال‌های اخیر همه این اتفاقات مقارن بود با به چالش کشیدن بسیاری از نخبگان هنر نگارگری و تذهیب که هرگز موفق به دریافت حقوق حقه‌ی خود در زمینه ارزشیابی هنر نشدند و با نشان درجه یک خداحافظی کرده و عطایش را به لقایش بخشیدند.»
