سیاه رنگی است که احساساتِ گریزان را منتقل نمی‌کند
"ریچارد سِرا" Richard Serra مجسمه سازِ آمریکایی، در سبک مینی مالیسم فعالیت می کند. آثار او بر پایه سادگی بیان و روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی بنیان گذاشته شده است. سِرا با مجسمه‌های عظیم ساخته شده از ورقه‌های فلزی مشهور شده است.
ریچارد سِرا در سال 1939 در سانفرانسیسکو بدنیا آمد. بعد از تحصیل در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و سانتاباربارا، در رشته ادبیات انگلیسی فارغ التحصیل شد. در طول این زمان او برای تأمین هزینه های تحصیلش شروع به کار کردن در کارخانه فولاد کرد. در سال 1964 او موفق به گرفتن لیسانس و فوق لیسانس هنرهای زیبا از دانشگاه ییل شد. در ماه ژوئن 2008 کالج ویلیامز به ریچارد سرا مدرک دکترای افتخاری هنرهای زیبا را اعطا کرد.
جوهرِ زمان/ موزه گوگنهایم بیلبائو/ 1994-2005
کارهای اولیه سِرا بر مواد صنعتی مثل فولاد و سرب که در دوران نوجوانی در کارخانه فولاد با آنها کار کرده بود، متمرکز بود. از زمانی که جنبش مینی مالیست، شروع شد آثارش به خاطر شکل فیزیکی شان از نظر اندازه و وزن مشهور شد.
سِرا به دلیل داشتن دیدگاه های نو و احداث مجسمه هایی در فضاهای شهری یکی از مطرح ترین هنرمندان مجسمه ساز پیشرو در نیمه دوم قرن بیستم محسوب می شود.
کارهای اولیه سِرا، آبستره Abstract بودند. او معتقد به هنر فرایندی بود. جنبشی که عقیده داشت محصول نهایی کار هنری در درجه ی دوم اهمیت است و این که فرایند و جریان کار هنری از جمله جمع آوری مواد، مرتب کردن، تطبیق دادن، آمیختن و شکل و نقش دادن بنیانی ترین هدف است.
جوهرِ زمان/ موزه گوگنهایم بیلبائو/ 1994-2005
کارهای اولیه او سرب های مذابی بودند که بر دیوار نمایشگاه پرتاب می شدند. او سپس شروع به کار با ورقه های بزرگ فولاد کرد. این کارهای او معمولاً روی زمین افراشته می شوند و تأکید بر وزن و طبیعت مواد تشکیل دهنده آن را دارند. او همچنین با این کارها رابطه ی بین قطعه ی هنری، مکان و بیننده را کاوش می کند.
قطعه های فولادی در فضاهای باز چنان طرح ریزی شده اند که به مرور زمان تحت تأثیر فرایند اکسیداسیون واقع می شوند و بعد از گذشت هشت تا ده سال رنگ فولاد به یک رنگ ثابتی تبدیل می شود که در طول حیات مجسمه تقریباً ثابت می ماند.
کار سِرا محدود به ساخت احجام فولادینش نبوده و او در کنار ساخت ویدئو آرت، ویژگی‌های اساسی مجسمه‌‌هایش، از جمله تأکید بر کارماده و فرآیند، فرم‌های وسیع و بزرگ‌مقیاس، و واگشایی و فروبستگی فضا را در طراحی‌هایش نیز آزموده است. در واقع طراحی او راهی است برای اندیشیدن به مجسمه، یا سایه‌ی دوبعدی مجسمه است پیش از تجسد فولادی‌اش!
خط لوله پنهان/ گالری گاگوسیان/ 2010
از سال ۱۹۷۱ که او از غلطک سیاه (ترکیب رنگ‌روغن، موم و رنگدانه) برای طراحی‌هایش استفاده کرد، رنگ سیاه به عنوان مشخصه‌ی غالب آثار او شناخته شد. از نظر او، رنگ عاملی بسیار اغواگر در هنر است، اما دلایل این اغواگری همواره صحیح نیست. حتی آثار فولادی او نیز پیش از نصب یا انتقال به نمایشگاه مراحل اکسیداسیون را طی می‌کنند تا رنگ‌شان ثابت شود. این رویکرد به رنگ نشان می‌دهد که برای این هنرمند رنگ جزئی از طرح نیست؛ چرا که به زعم خودش رنگ امری ساختاری نیست و ساختار دقیقاً همان چیزی است که سرا به دنبال آن است.
از نظر سرا، طراحی روشی برای فکر کردن است: «من فکر می‌کنم چشم‌ها یک عضله هستند که شما باید آنها را فعال نگاه دارید و من در تمام زندگی با هماهنگی دست و چشم سروکار داشته‌ام. این نوع دیگری از زبان برای من است و به نظرم دیدن فکر کردن است و طراحی روش دیگری برای فکر کردن».
آثار سِرا نوع خاصی از طراحی را دنبال می‌کند که توصیف آن منوط به شناخت تجارب فردی است. سِرا در استفاده‌ی خود از ماده به صورت بردارهای خطی، خط و انواع مرزها شیوه‌ی مشترکی را با هنر انتزاعی پی می‌نهد. شیوه‌ای که می‌توان آن را اهمیت دادن به خط یا طراحی به تنهایی قلمداد کرد. این شیوه در هنرمندان پست‌مینی مالیسم مشهود است.
هنرمندان معدودی همچون ریچارد سِرا طراحی را به سمت سویه‌های مجسمه‌سازی و حتی معماری سوق داده‌اند. طراحی‌هایی با اشکال بسیار بزرگِ سیاه و سفید که تیرگیِ جذاب آنها باعث می‌شود فضای اطراف اثر گسترده شود.
در حال حاضر ریچارد سِرا در نیویورک زندگی می کند. آثار این هنرمند در موزه های معتبر هلند، آلمان، دانمارک، ژاپن، برزیل، اتریش، انگلیس وآمریکا به نمایش در آمده اند.
تعدادی از آثار هنرمند را در گالری ببینید.
نقطه اتکا/ ایستگاه خیابان لیورپول در برودگات/ 1987
