به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از ایسنا، ونسان ونگوگ (۱۸۹۰ ـ ۱۸۵۳) نقاش هلندی، با وجود اینکه در فقر و ناراحتی چشم از جان فرو بست اما همواره یکی از شناخته شدهترین نقاشان جهان به حساب میآید.
از جمله سختیهای زندگی ونگوگ بیمهری پدر و مادرش نسبت به او و بیماریهای روانی مثل افسردگی و اختلال دوقطبی بود. این مشکلات در نهایت ونگوگ را در جوانی به کام مرگ کشاند. او در سی و هفت سالگی در حالیکه چندین تابلوی هنری از خود به جای گذاشته بود خودکشی کرد. این داستان غمانگیز همواره باعث تاسف هنردوستان و قشر فرهنگی جوامع بوده است.
بیماریهای روانی که در دهههای اخیر سبب خجالت و درماندگی مبتلایانشان میشدند در سالهای اخیر به ویژه در سایه ظهور شبکههای اجتماعی ابزاری برای جلب توجه شدهاند. به طوریکه عدهای به دروغ تظاهر به افسردگی و تمایل به خودکشی میکنند.
امروزه ما میبینیم که افسردگیها و بیماریهای روانی در کنار تصاویری که زیبایی را با غم و اندوه عجین میکنند نمایش داده میشود. این تصور، افسردگی و بیماریهای روحی را با هنر و زیبایی همراه کرده و در پی آن است تا انسانهای افسرده را انسانهایی هنردوست و روشنفکرانی سرخورده نشان دهد. گاهی حتی بیماری روحی سبب زیبایی و خاص بودن افراد شده و دیگران را به سبب تمایزشان به دام عشقشان گرفتار میکند.
برخی نیز با مطرح کردن بیماریهای روحی خود سعی در جلب توجه دیگران دارند و در پی دست یافتن به عشق و محبت و گاهی منافع مادی هستند. این امر سبب شده تا کسانیکه واقعا از این بیماریها رنج میبرند از آن صحبتی نکرده و به دلیل ترس از متهم شدن به خودنمایی از علنی کردن آن خودداری کنند.
یک روانشناس در این زمینه میگوید: اندوه زیبا نیست و انسان را جذاب نمیکند. تابلوهای هنری نمیتوانند سبب خودکشی شوند. بیماریهای روحی هیچگاه شکلی از هنر نبودهاند بلکه مشکلاتی هستند که تمام زندگی انسان را تحت تاثیر قرار میدهند. درد نه زیباست نه شاعرانه. درد و رنج هیچگاه با زیبایی مساوی نبوده است. درد، درد است.
جمله معروف ونگوگ یعنی «غم هیشگی است» یکی از پرکاربردترین جملات در شبکههای اجتماعی است. این جمله که به صورت شایع اغلب برای احساسات عاشقانه و عاطفی مورد استفاده قرار میگیرد، میتواند خطرناک و حتی کشنده باشد.
نوشتهها و آثاری که بیماریهای روانی و غم و اندوه را زیبا نشان داده و آن را نشانه عمیق بودن افراد میدانند، گاهی سبب خودکشی اشخاص شدهاند.
کاربران شبکههای اجتماعی باید در انتشار جملات و پیامها دقت بیشتری داشته و بیماریهای روانی را به شکل درست شناخته و معرفی کنند.