شجاعی طباطبایی: آزادی بیان یک رویهی دوگانه در غرب است
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی در تاریخ ۹۹/۶/۱۸ و در پی اهانت یک نشریه فرانسوی به ساحت مقدس پیامبر اعظم (صلیاللهعلیهوآله) بیانیه‌ای صادر کردند که در آن این اقدام را یک گناه بزرگ و نابخشودنی و نشانه عناد و کینه‌ی دستگاه‌های سیاسی و فرهنگی دنیای غرب با اسلام دانستند و متذکر شدند: «این حرکت در این برهه‌ی زمانی می‌تواند، نیز به انگیزه‌ی منصرف کردن ذهن ملت‌ها و دولت‌های غرب آسیا از نقشه‌های شومی باشد که آمریکا و رژیم صهیونیستی برای این منطقه در سر دارند».
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR برای بررسی بیشتر مسائل مرتبط با این اقدام، گفت‌وگویی با آقای سیدمسعود شجاعی طباطبایی، هنرمند کارتونیست و مدیرکل هنرهای تجسمی حوزه هنری انجام داده است که در ادامه می‌خوانید:
-در این چند روز شاهد چند اتفاق بودیم، عادی سازی روابط کشور امارات با رژیم صهیونیستی، اعتراضات گستره به این مسئله، چاپ کاریکاتوری برای اهانت به پیامبر اعظم (صلیاللهعلیهوآله)، واکنش سریع رئیس جمهور فرانسه در حمایت از این کار سخیف و بیانیه رهبر انقلاب در این باره. تحلیل شما در رابطه با این موارد چیست؟
در ارتباط با اتفاقات تلخی که در چند هفته‌ی اخیر افتاد، شاید شروعش با دستگیری آقای عماد حجاج کلید خورد. عماد حجاج یکی از کاریکاتوریست‌های خوب اردنی است که غالب کارهایش هویت ضدصهیونیستی دارد. او بعد از ارتباط امارات و رژیم صهیونیستی و عادی‌سازی روابط، کاریکاتوری طراحی کرد و شخص بن زائد را به چالش کشید. موضوع این است که امارات قرار بود از آمریکا هواپیماهای جنگی اف ۳۵ بخرد و رژیم صهیونیستی مانع آن شد. آقای عماد حجاج از این موضع که هم رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناختید و هم این رژیم دارد با شما به این شکل برخورد می‌کند، بن زائد را با کاریکاتورش به چالش کشید.
این اتفاق خیلی زود باعث شد کشور هم‌پیمان امارات، یعنی اردن عماد حجاج را راهی زندان کند. بلافاصله هنرمندانِ کاریکاتوریست از سراسر دنیا به این اقدام واکنش نشان دادند و سریع آزاد شد. درواقع ترند اول‌شدن هشتگ فری عماد حجاج و برخورد جدی و قاطع هنرمندان دنیا باعث آزادی او شد. من با ایشان در ارتباطم. ایشان همچنان درگیر است و به دادگاه می‌رود. به هرجهت مفاهیم خیلی تندی را به ایشان ابراز می‌کنند. اما از آن تلخ‌تر انتشار کاریکاتورهای موهن علیه پیامبر اسلام بود که به‌شدت قلب میلیون‌ها مسلمان را در سراسر دنیا جریحه‌دار کرد. خیلی جالب است که آقای مکرون رئیس‌جمهور فرانسه بلافاصله واکنش نشان می‌دهد و این کفرگویی را مجاز می‌داند. این قضیه خیلی بالاتر از کفرگویی است و یک‌جور نفرت‌پراکنی است. مجاز دانستن نفرت‌پراکنی در این شکل و با این ابعاد، چگونه با آزادی بیان معنا پیدا می‌کند؟
اما درباره پیام رهبر معظم انقلاب، ایشان فرمودند که این اهانت قابل بخشش نیست و این‌ها توهین به پیامبر گرامی اسلام را جزو آزادی بیان می‌دانند. این درحالی است که کشور فرانسه بالاترین مجازات‌ها را در ارتباط با رژیم صهیونیستی و بحث هولوکاست دارد. هرکسی که در فرانسه در مورد هولوکاست حتی تردید کند، با جرائم سنگینی روبه‌رو می‌شود. آقایان روبر فوریسون و روژه گارودی نه‌تنها جرائم سنگینی برایشان وضع شد و به زندان رفتند، بلکه بارها با آن‌ها برخورد فیزیکی خیلی جدی صورت گرفت. قریب به ده بار با آقای روبر فوریسن برخورد فیزیکی صورت گرفت که یک‌بار تا پای مرگ هم پیش رفت و دو ماه و نیم در کما بود. هیچ موقع هم در این‌باره دولت فرانسه اقدام خاصی صورت نداد.
این آزادی بیان یک رویهی دوگانه در غرب است. از یک طرف توهین به مهربان‌ترین موجود عالم هستی، یعنی پیامبر گرامی اسلام آزاد شمرده می‌شود، ولی از طرف دیگر اگر کوچک‌ترین اعتراض و تردیدی به موجودیت رژیم اشغالگر اسرائیل صورت بگیرد، برخورد خیلی سنگینی می‌کنند. بنابراین حرف‌های مکرون رئیس‌جمهور فرانسه یک‌جور عوام فریبی است. همچنان که آقا فرمودند. یک بحث دیگر این است که این‌ها با چنین کارهای بسیار ناراحت‌کننده و مشمئزکننده می‌خواهند اذهان مردم دنیا را از سمت‌وسوی اتفاقات تلخی که درباره‌ی سازش با رژیم اشغالگر اسرائیل صورت می‌گیرد، دور یا خارج کنند. همین دو روز قبل کشور کوزوو که نود درصد مردمش مسلمان‌اند، بدون اینکه حتی رئیس‌جمهورشان از متن توافق‌نامه باخبر باشد، در عمل انجام شده قرار گرفت و به‌نوعی موجودیت رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت. این اباحه‌گری دارد به این شکل ادامه پیدا می‌کند.
-شما چه نقش و وظیفه‌ای برای خودتان و هنرمندان آزاده‌ای که دغدغه‌های اینچنین دارند قائل هستید؟
اما الان وظیفه‌ی ما چیست؟ یعنی ما به‌عنوان کسانی که در حوزه‌ی کارتون و کاریکاتور کار می‌کنیم، چه اقدامی باید انجام دهیم؟ در مرحله‌ی اوّل ما برای هر اتفاقی که در مورد هر هنرمند کاریکاتوریست یا هرکسی که به این اتفاقات در حوزه‌ی هنر، در حوزه‌ی هنرهای تجسمی موضع بگیرد و موضع‌گیری‌اش باعث گرفتاری و مشکلاتی مثل زندان شود، قطعاً با طرح‌ها، صحبت‌ها و هشتگ‌هایمان برخورد خواهیم کرد. در حال حاضر پیگیر یک‌سری اتفاقات جدی‌تری هم هستیم. این اتفاقات جدی‌تر قبلاً دوبار تکرار شد. دفعه‌ی اول زمانی بود که دوازده طرح توهین‌آمیز در روزنامه‌ی یولاندز پوستن دانمارک چاپ شد و ما بلافاصله واکنش نشان دادیم و اعلام کردیم که این آزادی بیان شما برخوردی دوگانه است و اساساً چرا نسبت به هولوکاست برخورد سخت و خیلی جدی دارید، اما نسبت به مباحث دیگر اعلام می‌کنید آزادی بیان هیچ حد و مرزی ندارد؟ بحث اصلی‌مان در آن مسابقات، هم مسابقه‌ی اول و هم مسابقه‌ی دوم این بود که اساساً چرا هولوکاست بهانه‌ای برای اشغال کشور فلسطین می‌شود؟ کشوری که هیچ ارتباطی با جنگ جهانی دوم نداشت و حتی بی‌طرف بود و هزاران کیلومتر با مرزهای کشورهای متخاصم فاصله داشت. کشورهای اروپایی به جان هم افتادند و یک‌سری اتفاقاتی افتاد که به‌عنوان هولوکاست از آن یاد می‌کنند، ولی غرامتش را از یک کشور مسلمانی که کیلومترها فاصله دارد درخواست می‌کنند و می‌روند و آن کشور را در سال ۱۹۴۸ به شکل جدی مورد هجمه قرار می‌دهند و اشغال می‌کنند و به رسمیت می‌شناسند. این به رسمیت شناختن جای سؤال دارد.
ما نگران هولوکاست فلسطین هستیم. ما نگران هولوکاست‌های دیگری در دنیا مثل یمن، میانمار و اتفاقات تلخی که برای مظلومین دنیا در هر جایی روی می‌دهد، هستیم. حتی ما واژه‌ای تحت عنوان اتمیک هولوکاست هم داریم. همان نسل‌کشی که در دو شهر هیروشیما و ناکازاکی رخ داد که یک کشتار جمعی به‌حساب می‌آید و تا الان هیچ عذرخواهی هم از سوی آمریکا صورت نگرفته است. دولت‌های مستکبر دنیا واقعاً به خودشان اجازه می‌دهند هرکاری که از نظر خودشان مشکلی ندارد را به شکلی مطرح کنند، هر توهینی را روا می‌دانند، هر برخورد سبعانه و استعمارگرانه را بر خودشان لازم فرض می‌کنند و به‌راحتی در امور کشورها دخالت می‌کنند. کشورهای دنیا را وادار می‌کنند که پای مذاکره و پای سازش بیایند، ولی متأسفانه وقتی مباحثی مثل هولوکاست مطرح می‌شود، اصلاً نمی‌توانند قبول کنند.
