با فراگیر شدن بحران کرونا و اعمال قرنطینه، متأسفانه اولین محدودیتهای اعمال شده توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا گریبانگیر قشر هنرمندان کشور نیز شد و کلیه فعالیتهای اجتماع محور، فعالیتهای هنری در زمینه تئاتر، نمایشگاهها و کلاسهای هنری، تولید و پخش فیلم و... به تعلیق در آمد.
در همین راستا هنرمندان زیادی طی ماههای اخیر، با محوریت و مدیریت حوزه هنری، اقدام به راهاندازی پویشهای هنری در شبکههای اجتماعی کردهاند، از جمله جلسات شعرخوانی به صورت زنده در فضای مجازی، خلق و نشر آثار تجسمی مانند پوستر، کاریکاتور، اینفوگرافی، تولید و پخش نماهنگ، انیمیشن، فیلمهای کوتاه و موشن گرافیک، اجرای قطعات موسیقی، برگزاری مسابقات عکس و... .
حوزه هنری استان اردبیل، طرح بررسی آسیبها و فرصتهای کرونا ویروس در عملکرد حوزه هنری و هنرمندان استان اردبیل را در دستور کار خود قرار داده و با هنرمندان بسیاری در اینخصوص مصاحبه نموده است که در بخش سوم پای صحبتهای«حسین آزاد» کارشناسارشد گرافیک نشستهایم که مهمترین بخشهای این گفتگو چنین است:
میتوان گفت این یک واقعیت است که همه غافلگیر شدند، یعنی کل دنیا در این بحث غافلگیر شدند. عادت به چنین فضایی نداشتیم و به نظر، داریم به سمت یک سبک زندگی جدید که ناخواسته هم میباشد حرکت میکنیم. انسان اجتماعی دارد آرام آرام به واسطه این بیماری از هم دور میشود. در خیلی از امورات عادی زندگی دچار اختلال و سردرگمی شدهایم، این وضعیت ایجاد شده به وسیله کرونا، مثل همه مشاغل و گروههای کاری، بر روی فرهنگ و هنر هم تاثیرگذاشته است. در بحث تولید اثر هنری، یکی از تأثیرگذارترین موارد، پروسه اقتصادی است و یکی از این زنجیرهها ما هستیم. برای مثال محصولی که در کارخانه تولید میشود به تبلیغات و کار فرهنگی نیاز دارد. یکسری از دوستان که در بحث بازار و کانونهای تبلیغاتی کار میکنند، کارشان مختل شده است، باید سفارش دهندهای باشد تا طراحان گرافیک و یا هنرمندان در بخشهای مختلف، نیز بتوانندکار کنند. از این جهت خیلیها بیکار شدهاند و امرار معاش آنان با مشکل مواجه شده است. همچنین به جهت رعایت پروتکلهای بهداشتی در حوزه هنری محافل و دورهمیها منع شده است و خیلی از دوستان را نمیتوان به جهت رعایت قرنطینه، از نزدیک دید و هم صحبت شد، اعتقادم بر این است که این رخ به رخ شدن روی کار تأثیر مثبت دارد. نمایشگاههای فیزیکی هم ممنوع و دچار محدودیتهایی شده است. با یکسری از ایستهای کاری مواجه هستیم. با این وجود ما در فضای مجازی سعی کردیم ارتباطات با مخاطبین حفظ شود و انرژی در کنار هم بودن را از دست ندهیم.
باید با این ویروس که وارد چرخه زندگی ما شده است چه از طریق رعایت پروتکلهای بهداشتی و غیره قضییه را مدیریت نماییم چون افراد ناقل بیماری را نمیشود شناسایی کرد. باید یک فکر اساسی برای سال 99 بکنیم و زندگی خود را با این شرایط جدید وفق دهیم هر چند فکر و اندیشه همه را، تحتالشعاع قرار داده است. فعلا هدف اولیه ما شکست دادن این ویروس باید باشد. لازم است یک بازنگری هم به فعالیتهایمان داشته باشیم، امیدوارم با کنار هم بودن این قضییه را مدیریت کنیم.
از اولویتهای ما معرفی هنرمندان و آثارشان و مد نظر قرار دادن این مسئله است که اگر وضع عادی شود در اولین فرصت، وضیعت جشنوارهها، برنامهها و اهداف واحد هنرهای تجسمی را پیگیری و عملیاتی نماییم. البته با محدودیت و کمترین نفرات برگزار کنیم. فعلا در شش ماهه اول سال فعالیتها را در فضای مجازی ادامه خواهیم داد. ما بیشتر به کار فیزیکی عادت داشتیم، در تمام کارها این بحث جدید پیش آمده است. در بحث فضای مجازی زیر ساختهای فضای مجازی لازم را هم نداریم. باید این مشکل را حل کنیم تا از لحاظ استاندارد تولید فضای مجازی به وضع مطلوب برسیم.
نباید به این قضیه به صورت موقت نگاه کنیم. باید با اطلاع رسانی به موقع، واکنش تند و سریع در فضای مجازی برای رفع کمبودها تلاش کنیم. امکانات لازم را در اختیار مسئولان واحد قرار دهیم. خلاقیتهایی که مناسب این فضا و موقعیت هست و به ذهن میرسد را با در نظر گرفتن بحث سختافزاری و مسائل مادی برای حل مشکلات برنامهریزی کنیم.
البته به نظرم هر اتفاقی که میافتد هم جنبه مثبت و هم جنبه منفی دارد، با همه وضعیت ناخوشایند و منفیاین بیماری، خیلی از عادتهای بد و تکراری ما ترک شده است. حتی از لحاظ فرهنگی تحتالشعاع قرار گرفته است. خیلی کم با هم دست میدهیم ولی در عین حال به این فکر میکنیم که همدیگر را بیشتر دوست بداریم. یکسری از خودخواهیهای بی مورد ما از بین رفته است. با یک ویروسی که با چشم غیر مسلح دیده نمیشود تهدید شده ایم ولی به طرق مختلف به سوی معنویت و خداباوری سوق پیدا کردهایم. یکسری از اخلاقهای بد را ترک کردیم. به تمیزی و بهداشت اهمیت بیشتر میدهیم. به نظرم اینها تلنگری مطلوب است.
در مورد برنامهریزی حوزه هنری و واحد هنرهای تجسمی، در مرحله اول حفظ ارتباطات، مخاطب و مردم مهم است. خیلی از برنامههایی که برای سال 99 طراحی و آماده کرده بودیم تحت الشعاع قرار گرفت و البته ما سعی میکنیم که در فضای مجازی مخاطب و اکسیژن برای تنفس خود را از دست ندهیم. ما با یکسری تکانهایی مواجه شدیم و مواجه هستیم که مانده بودیم چه کنیم. ولی سریع برنامهها و راهکارها ارائه شد. به نظرم با ایجاد روحیه مثبت میتوانیم پیش برویم و تلاشهای خود را ادامه دهیم.
به هر حال با این اتفاق جدید که پیش آمد شاید هم در آینده اتفاقهای مشابه بیفتد، یکسری آمادگیها باید داشته باشیم. برنامهریزیهای جدید داشته و با مدیریت بحران غافلگیر نشویم. شاید در آینده این اتفاق کرونا، چراغ راه ما باشد تا برنامههای پیش رو را سریع مدیریت کنیم و راهکار ارائه دهیم.