گوستاو کایبوت و لذتِ قایق‌سواری در رودخانه
خودنگاره/۱۸۹۲ میلادی/ موزه اورسی پاریس
"گوستاو کایبوت" Gustave Caillebotte، از رهبران و پیشگامان مکتب نقاشی امپرسیونیسم است، اگرچه وی بیشتر از سایر اعضای این سبک به شیوه واقع‌گرایی نقاشی می‌کرد. وی همچنین در زمره اولین کسانی بود که عکاسی را یک شاخه هنری می‌دانستند.
"گوستاو کایبوت" درسال ۱۸۴۸ میلادی در خانواده‌ای مرفه در پاریس به دنیا آمد. در جوانی مدرکی در حقوق گرفت و مدتی نیز در سواره نظام ملیِ سِن خدمت کرد.
"کایبوت" نقاش فرانسوی "لئو بونا" را در کارگاهش ملاقات کرد و بعد از این دیدار به طور جدی به نقاشی روی آورد. در مدت زمانی کوتاه به سبک شخصی خود دست یافت و کارگاهی در منزل پدرش دایر کرد. مدتی نیز در مدرسه هنرهای زیبا تحصیل کرد که البته مدت زیادی طول نکشید. پس از مدتی با تعدادی ازهنرمندانِ خارج از آکادمی رسمی فرانسه از جمله "ادگار دگا" و نقاش ایتالیایی "جوزپه دی نیتیس" آشنا شد.
"کایبوت" نخستین ارائه‌اش به دومین نمایشگاه امپرسیونیست‌ها را با هشت تابلو که شامل اولین شاهکارش با نام «رنده‌کاران» نیز بود، انجام داد. در این تابلو، تصویر کارگرانی که کف چوبی ساختمانی را آماده می‌کردند از سوی بعضی از منتقدین عامیانه برداشت شد و احتمالاً به همین دلیل از نمایشگاه کنار گذاشته شد. در آن زمان، تنها تصاویری از مردم روستایی و کشاورز به عنوان موضوعی قابل قبول برای نقاشی از طبقه کارگر شناخته می‌شد. تابلوی رنده‌کاران هم‌اینک در موزه اورسی شهر پاریس نگهداری می‌شود. نسخه دوم این اثر، در سبکی به مراتب واقع‌گراتر و شبیه به آثار "ادگار دگا" خلق شده‌است که گستره مهارت فنی "کایبوت" در نقاشی و بازگویی هنرمندانه وی از موضوعی متشابه را نشان می‌دهد.
رنده‌کاران ۱۸۷۵ میلادی/ موزه اورسی پاریس
"کایبوت" در سبک کارهایش بیشتر به مکتب رئالیسم پایبند است اما آثارش به شدت تحت تأثیر وابستگی وی به امپرسیونیسم قرار دارند. شاید به دلیل ارتباط تنگاتنگی که با بسیاری از نقاشان هم‌عصرش داشت، سبک و مهارت فنی او در نقاشی در گذر زمان و در میان آثار مختلف به شکل قابل ملاحظه‌ای تغییر می‌کند.
بسیاری از آثارش را فضاهای داخلی خانه و پرتره با موضوعاتی خانوادگی تشکیل می‌دهند. او در بسیاری از نگاره‌هایش از اعضای خانواده استفاده کرده‌است.
تصاویری که وی در یرس ثبت کرده‌است، بیشتر به لذت قایق‌سواری در رودخانه، ماهیگیری و شنا در کنار تصاویری خانوادگی در خانه ییلاقی‌شان می‌پردازد. او اغلب از تکنیک امپرسیونیستی ملایم "رنوار" در رساندن مفهوم طبیعت ساکن در محیطی روستایی استفاده کرده‌است که در تضاد با نگاره‌های وی از محیط‌های شهری با حرکات یکنواخت و مسطح قلم‌مو است.
پاریس، یک روز بارانی/ ۱۸۷۷ میلادی/ انستیتوی هنر شیکاگو
"کایبوت" بیشتر برای خلق تصاویری بدیع از محیط شهری پاریس، تابلوهایی مانند "پل اروپا" و"پاریس، یک روز بارانی" معروف است. در میان انبوهی از آثار وی "پاریس، یک روز بارانی" به دلیل رنگ‌آمیزی یک‌دست و ترکیبی عکس‌مانند، اثری کاملاً منحصربه‌فرد است. کاربرد اصول عکاسی در این اثر، نگاهی شاخص و مدرن مانند نگاهی که رئالیست‌های آمریکایی نظیر ادوارد هاپر داشتند، به این اثر بخشیده‌است. بسیاری از نقاشی‌های وی از مناظر شهری به‌دلیل کاربرد پرسپکتیوی اغراق‌آمیز و غیرعادی، بسیار بحث‌برانگیز بودند. در تابلوی "مردی در بالکن" او با کاربرد پرسپکتیوی غیرعادی، بیننده را دعوت به فضای بالکن برای مشاهده منظره‌ای از شهر که در دوردست‌ها ختم می‌شود، می‌کند. بسیاری از آثار کایبوت در مناظر شهری به‌دلیل عدم تابعیت او از سبکی خاص در نقاشی، همگی در یک بازهٔ زمانی مشخص خلق شده‌اند و مانند "جایی در سن آگوستین"، به نحو قابل توجهی فراواقع‌گرا هستند.
پل اروپا/ 1876 میلادی/ موزه پتی پالیم جنوا
زمین شیب‌دار که در تمامی این آثار به کار رفته‌است، از ویژگی‌های منحصر به فرد کارهای "کایبوت" است که خود احتمالاً تحت تأثیر هنر ژاپنی و تکنولوژی جدید در عکاسی بود، هرچندکه مدارکی دال بر استفاده مستقیم نقاش از عکاسی در دسترس نیست. تکنیک‌هایی مانند جداسازی و زوم کردن که به‌طور گسترده در آثار عمدهٔ "کایبوت" یافت می‌شوند، همان‌قدر که احتمالاً نتیجه علاقه نقاش به هنر عکاسی هستند به‌همان اندازه نشانگر علاقهٔ شدید او به پرسپکتیو و کاربردش نیز می‌باشند. همچنین در تعداد زیادی از آثار کایبوت از نقطهٔ دیدی مرتفع استفاده شده‌است، مانند "نمایی از پشت‌بام‌ها".
میوه ها در فروشگاه/ 1881 میلادی/ موزه هنرهای زیبا بوستون
