فعالیت عکاسان خبری در ایام کرونا از زبان محمد صیاد
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از ایسنا، محمد صیاد؛ عکاس خبری، نزدیک به ۴۷ سال سابقه فعالیت حرفه‌ای در عرصه مطبوعات ایران را در رزومه کاری خود دارد. او از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ با کانون خبرنگاران و هم‌زمان از ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ با روزنامه آیندگان همکاری داشته است.
این عکاس همچنین با خبرگزاری آسوشیتدپرس در سال ۱۹۸۰ میلادی همکاری کرده است. او برنده جایزه بهترین عکاس خاورمیانه به خاطر عکس‌های واقعه طبس است که در آن هواپیماهای آمریکایی دچار توفان شن شدند.
اکنون پس از گذر از ایام قرنطینه‌ی کرونا و از سرگیری فعالیت‌های فرهنگی و هنری، تصمیم گرفتیم با این عکاس قدیمی مطبوعات درباره فعالیت‌های او طی این مدت و تأثیراتی که چنین بحرانی می‌تواند در آینده عکاسی خبری داشته باشد، به گفت‌وگو بنشینیم.
وی گفت: بنا بر دستور پزشکم در ایام قرنطینه در خانه ماندم و فعالیت خاصی نداشتم. ولی تصاویری که در این مدت به ثبت رسیده است در تاریخ ماندگار خواهند بود؛ زیرا بخشی از تاریخ هستند. عکاسانی که به دنبال ثبت تصاویر خبری هستند، جان خود را کف دستشان می‌گذارند و از این وقایع برای تاریخ و آیندگان تصاویری را ثبت می‌کنند.
صیاد ادامه داد: از طرفی این افراد به وظیفه خود می‌پردازند؛ زیرا کسی که در کار مطبوعات باشد، وظیفه دارد که در بدترین شرایط در صحنه حضور داشته باشد؛ البته تا آنجا که من خبر دارم بچه‌ها در این مدت کارهای خوبی را به ثبت رسانده‌اند و باید از عکاسان خبری، روزنامه‌نگاران و خبرنگاران تشکر کرد.
این عکاس درباره بازتاب خبری گزارش‌های تلویزیونی نیز عنوان کرد: البته در این مدت گزارش‌های تلویزیونی بازتاب خبری بیشتری داشته است؛ زیرا در اغلب بیمارستان‌ها و یا محل‌های نگهداری بیماران کرونایی، به خبرنگاران و عکاسان روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها، اجازه ورود داده نمی‌شد.
منطقه عملیاتی جنوب سال ۱۳۶۰ / عکس از محمد صیاد
وی همچنین با مقایسه ثبت وقایع مهم نسبت به گذشته، اظهار کرد: امروزه دیگر مانند گذشته نیست که یک نفر برای رفت و آمد در داخل شهر دو روز زمان صرف کند، بلکه امکانات زیادی در دسترس است و مثلا یک عکاس در یک برنامه خبری می‌تواند در همان محل با موبایل خود تصاویرش را به رسانه خود برساند.
«تأثیر فضای مجازی بیشتر بود یا رسانه‌های رسمی؟» صیاد پاسخ داد: خیلی فضای مجازی را دنبال نمی‌کنم؛ زیرا نمی‌توانند منبع موثقی مانند روزنامه باشند. آنها هر چه را که دلشان بخواهد می‌نویسند ولی روزنامه یا خبرگزاری نمی‌تواند این کار را انجام دهد.
وی در پایان در پاسخ به تأثیر این بیماری بر عکاسی خبری اظهار کرد: این اتفاق لطمه زیادی به اقتصاد عکاسان وارد خواهد کرد؛ زیرا عکاسان حتی در این مدت نیز مجبور به حضور در صحنه بودند تا بتوانند اطلاع‌رسانی درست را انجام دهند. همچنین زمانی که روزنامه‌ها کار نکنند، اداره‌ها تعطیل باشند و تنها خبرگزاری‌ها به فعالیت خود ادامه دهند، همه مردم سایت‌های خبرگزاری‌ها را باز نخواهند کرد، در نتیجه بُرد کار پایین می‌آید؛ زیرا در حالت عادی روزنامه‌ها عکسی را که در خبرگزاری‌ها منتشر می‌شود، بازنشر می‌دهند.
