یک عکاس خبری عنوان کرد:

عکس‌ها در تاریخ باقی خواهند ماند چه سطحی و چه عمقی

عکس‌ها در تاریخ باقی خواهند ماند چه سطحی و چه عمقی
با شیوع گسترده ویروس کرونا در کشور، فصل جدیدی برای هنرمندان عکاس رقم خورد؛ چالشی دوسویه که علامت سوالی بزرگ را هم مقابلشان قرار می‌داد؛ از یک طرف نیاز بود که تصاویری از وضعیت پیش آمده به ثبت برسد و از طرفی روند ثبت این عکس‌ها تهدیدی جدی برای جانشان به شمار می‌رفت. ثبت تصاویر از حال و هوای قرنطینه و یا شهر بیمار، سوژه‌های نابی را پیش رویشان می‌گذاشت؛ تصاویر دلخراش از بحرانی که شاید هر یک قرن یک بار اتفاق می‌افتد.
شنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۰۸:۱۰
کد خبر :  ۱۰۹۹۲۱

به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از ایسنا، درباره اوضاع این روزهای جامعه در مواجهه با ویروس کرونا و قرنطینه گفت‌وگویی با وحید سالمی؛ عکاس خبری، درباره نحوه کار عکاسان در وضعیت جدید انجام شده است که در ادامه می‌خوانید: (کلیه تصاویری که از وحید سالمی در این مصاحبه استفاده شده، با اجازه خود اوست.)

 

سالمی: من از فضای بیمارستانی و فضایی که خیلی نزدیک به بیماران کرونایی بود، عکسی نگرفتم ولی همکارانم از بیماران، فضای بیمارستانی، افرادی که فوت کردند، تشییع، تدفین و تغسیل آنها تصاویری را به ثبت رسانده‌اند. این تصاویر عکس‌های خیلی خوبی بودند و برخی از آنها حتما در تاریخ عکاسی کشور باقی خواهند ماند.

 

- در شرایط قرنطینه، تعطیلی کسب و کارها و خلوتی خیابان‌ها سوژه‌های جالبی برای عکاسی بودند. آیا تصاویری از آنها به ثبت رسانده‌اید؟

بله؛ از خیابان‌های خلوت، تعطیلی و بازگشایی دوباره کسب و کارها، تعطیلی بازارهای اصلی در شب عید و وضعیتی که برای آنها غیر معمول بود و تغییرات زندگی روزمره، عکس‌های متعددی گرفتم.

به عنوان یک عکاس خبری با سوژه‌های عکاسی خود گپ و گفتی داشتم که وضعیت پیش آمده برای مردم غیرطبیعی بوده و باعث سردرگمی‌شان شده بود.

 

دوران کرونا / وحید سالمی

 

- تأثیر شیوع کرونا در روند کاری شما چگونه بود؟

تنها تأثیر مستقیم این شرایط، از نظر حفاظت و رعایت شرایط بهداشتی بود و تأثیر دیگری نداشته است؛ فقط باید مراقب می‌بودیم که در زمان حضور در بین مردم، موارد بهداشتی را رعایت کنیم تا مبتلا نشویم.

 

دوران کرونا / وحید سالمی

زمانی که ایران در سال ۱۳۲۱ با ورود نیروهای لهستانی به ایران و در بحبوحه جنگ جهانی دوم توسط نیروهای متفقین اشغال شد، بیماری تیفوس شیوع پیدا کرد و افراد زیادی از بین رفتند. شیوع تیفوس در ایران آخرین تجربه چنین اپیدمی در کشور بود. عکس‌هایی از آن زمان باقی مانده است که به احتمال زیاد توسط عکاسان خارجی به ثبت رسیده است؛ چون در ایران دسترسی مردم به دوربین خیلی نبوده است و افراد محدودی امکان ثبت عکس از آن وضعیت را داشته‌اند.

 

شیوع تیفوس در ایران

- عکاسی خبری در نشان دادن این وقایع به آیندگان تا چه حد تأثیرگذار خواهد بود؟

عکاسی خبری تأثیراتی که در چند دهه گذشته داشته است، اکنون ندارد؛ زیرا امروزه مردم به راحتی به رسانه‌های اجتماعی دسترسی دارند و روزانه عکس و فیلم‌های مختلفی از اتفاقات گوناگون می‌بینند. چند دهه گذشته به مراتب بارها مرگ و میرهای گسترده بیشتر به علت قحطی و کمتر بیماری، داشته‌ایم. در آن زمان مردم خیلی به دوربین دسترسی نداشتند و نقش عکاسان پررنگ‌تر بود.

اکنون نمی‌توان گفت که عکاسان نقش خیلی پررنگی در ثبت وقایع دارند، البته عکس‌هایی گرفته‌اند که در تاریخ خواهد ماند و استفاده خواهد شد به خصوص آنهایی که در عمق زندگی مردم نفوذ می‌کنند. عکاسانی که خیلی عمیق‌تر برخورد می‌کنند ممکن است حالا تأثیر خیلی بیشتری روی مردم بگذارند. البته کلیه این عکس‌ها در تاریخ باقی خواهد ماند چه سطحی و چه عمقی.

 

- آیا این اتفاق تأثیری در دنیای عکاسی خبر خواهد داشت؟

هر بحران خیلی بزرگی که به وجود می‌آید، تعدادی عکاس جدید جذب می‌کند؛ چون این اتفاقات جذابیت‌هایی دارد که باعث جذب عکاسان جدید می‌شود. همان‌گونه که انقلاب‌ها و جنگ‌ها نیز عکاسان جدیدی را جذب می‌کردند. یکی دیگر از تأثیرات آن روی مارکتینگ و کسب و کار رسانه‌ها خواهد بود که باید دید چه پیش می‌آید؟ البته این امر به اقتصاد دنیا و تأثیر آنها روی اقتصاد رسانه‌ها مربوط است.

 

دوران کرونا / وحید سالمی

 

دوران کرونا / وحید سالمی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ارسال نظر