تلاش برای بازنمایی حسی که کلمات قادر به بیان آن نیست

"چیهارو شیوتا" Chiharu Shiota، هنرمند ژاپنی در زمینه هنر اجرا و چیدمان فعالیت دارد و از سال 1996 تاکنون در آلمان زندگی و کار می کند. او تحصیلات هنری اش را در دانشگاه های استرالیا و آلمان به پایان رساند.

شنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۴:۰۸

کد خبر : ۱۰۹۷۴۷

هنرمند در کارگاه

آثار او با استفاده از نخ و بافتن و تنیدن انجام شده اند. "شیوتا" با تاثیر از گذشته به تکمیل آینده می پردازد. گذشته به مثابه محتوایی ست که او را وادار به ساخت فرمی از آینده می سازد. او به شکلی نامحدود به موضوعات مشترک انسانی از قبیل خانه،دوست داشتن،ترس،دلتنگی و نفرت نگاه می کند و آن ها را به یوغ محدودیتی به اسم محیط گالری می کشاند تا نمایشی سحرگون به مفاهیمی انتزاعی بدهد. "شیوتا" را نمی شود در یک اثرش خلاصه کرد که حتی خود آثار هم در عین مستقل بودن با نخی نامرئی به هم وابسته اند. وابستگی ای که خود این پیوستگی آثارش اورا منحصر بفرد می کند. گویی او دارد یک اثر را برای تمام عمر تکمیل می کند. همین پیوستگی او را به تجربه آموزی در هنرمعاصر واداشته است. ازنقاشی به پرفورمنس هایی تکان دهنده تا چیدمان هایی عظیم با نخ های تنیده که همواره مخاطبان را جذب آثاری کاملا متفاوت همراه با شاعرانگی هایش می کند. شاعرانگی هایی که فضای نمایش کارهایش را تئاترگون می نمایاند و مخاطبینی که با هرنوع سواد و مهارتی از کارهای او برداشتی مستقل و متناسب با فهم خود می کنند. انتزاع در آثار او از محتوا به فرم می رسد ،آثاری که گاه تلخ و تاریک برپایه ی موضوعاتی شخصی چون جابجایی، از دست دادن و خاطرات گذشته ی شخص هنرمند و گاه موضوعی عمومی چون وطن و دلتنگی ست. او فارغ از هرزبان و نژاد و عقیده ای به ابراز احساساتش از طریق نمایشی غیرمعمول، مخاطب را در فضاهایش وارد می کند. فضاهایی که گاه بدون حضور فردی یادآور حضور و زیستن است و گاه با نمایش افراد در آن، آنرا خالی از سکنه می پندارد اما چیزی که همواره در همه ی آثارش مشترک است حسی است که در آن ها به حالت تعلیق درآمده : میانه ی مرگ و زندگی

او یک مفهوم انسانی را که همه مان در آن حسی مشترک داریم را به عنوان محتوا قرار می دهد و با شکلی نه چندان پیچیده به نمایش در می آورد. او از استعاره ها در اشیا استفاده ای مناسباتی می کند تا آثارش مفهومی تر محتوایش را منتقل کند. محتوایی که به قول مک لوهان همان رسانه اش است.